terapevte müraciet ede biler. Xesteliyin diaqnostikası zamanı klinik ve epidemioloji amiller nezere alınır. Periferik qanda hipoxrom demir defisitli anemiya, EÇS-nin yükselmesi, eozinofiliya, hipoalbuminemiya qeyd olunur. Belğemin ümumi analizinde eozinofillerin yüksek konsentrasiyası aşkarlanır. Miqrasiya fazasında ağciyerlerin rentgenoqrammasında iltihabi eozinofil infiltratı; EKQ-de miokardiodistrofiya elametleri teyin oluna biler. Barium passajı rentgenoqrafiyası bağırsaqların hipotoniyası, necis kütlesinin durğunluğu neticesinde motorikanın pozulmasını gösterir.

Ankilostomidoz üçün necisin helmint yumurtalarına göre analizi ve ya duodenal zondlama zamanı götürülmüş onikibarmaq bağırsağın möhteviyyatının müayinesi hell edicidir. Bundan başqa, diaqnostikanın seroloji metodları (hemaqlütinasiya ve lateks-aqqlütinasiya reaksiyası) da istifade olunur. Ankilostomid yumurtaları eyni quruluşa malik olduğundan helmintlerin (ankilostom ve nekator) identifikasiyası dehelmintizasiya aparıldıqdan sonra yetkin qurdlar necisle xaric olduqda mümkündür. Ankilostomidoz diger helmintozlarla, hemçinin başqa etiologiyalı anemiyalarla differensial diaqnostikanın aparılmasını teleb olunur.


Ankilostomidozun etiotrop müalicesi hekim-infeksionist (parazitoloq) terefinden antihelmint preparatlarla aparılır. Dehelmintizasiya meqsedile pirantel, befeniya hidroksinaftoat, levamizol, mebendazol istifade olunur. Antihelmint terapiyadan 3-4 hefte sonra müalicenin effektivliyi kontrol olunur. Bunun üçün necis 3 defe 1 aylıq intervalla müayine olunur. Ankilostomidozun simptomatik ve patogenetik müalicesi demir, vitamin B12, fol turşusu, antihistamin preparatların ve s. teyininden ibaretdir.

Аnkilostomidozun proqnozu ve profilaktikası
Ekser hallarda ankilostomidoza vaxtında diaqnoz qoyulması ve müalicesi tam sağalma ile sonlanır. Ankilostomoz keçirmiş pasientlerin sonrakı dispanserizasiyası 4 il; nekatoroz keçirmişlerde ise 7 il erzinde her il aparılır. Ankilostomidozun ağır

<< 1 2 3 [4] 5 >>