Evin arxasına doĝru yõneldi. Atasını kiçik divanda oturub sigaret çekdiyini görünce tecüble yerinde donub qaldı. Axı atası bu vaxt tarlada olmalı idi. Anası ise ondan bir az uzaqda oturmuşdu. Atasının üz ifadesinden bir hadise baş verdiyi aydın oxunurdu. -Xoş gelmisen Ata.. Deye bildi, atası her zaman sert olduĝu üçün bu üz ifadesi olan vaxt başqa birşey deye bilmezdi. -Qızım get atana ayran getir.. Anasının sesi ile özüne gelib metbexe yöneldi. Hazırladıĝı soyuq ayranı ona uzadıb. -Buyur ata... Dedi, atası ise başını qaldırmadan. -Bu gün Mürsel bey seni, Şamil bey üçün istemeye gelmişdi. Eşitdiklerini derk etmekde çetinlik çekdi, gözlerine çöken qaranlıqla elleri titredi. Elinden sürüşüb yere düşen qabı görnedi bele... Nefesi tutuldu, ayaqları onu daşımaq gücünü itirdi. Ve o atasının qarşısında diz çökdü. Hıcqırıqlara boĝularken saçlarında hiss etdiyi el ile başını qaldırdı, atasının gözlerindeki çaresizliyi görsede bir ümüd.. -Men istemirem ata... Deye pıçıldadı, kim idi onlardan isteyib istemediyini soruşan? Qerar verilmişdi.. Onlar sadece qerara itaet etmeli idiler. Bu eve girdiyi Mürsel bey'in elini öptüyü birlikde nahar etdikden sonra bu üç qadınla metbexte oturub onların sorĝu sualına meruz qalması ile artıq axşam olmuşdu. O ise keçmişin sehifelerinden ayrıla bilmirdi. Onun saĝ terefinde oturub gözel bir tebessümle gülūmseyen genc qız Şamil bey'in, bacısı Fidan idi. Fidan çox gözel idi, qara saçları, biçimli üz xetleri ile etraf kendlerde bele gözelliyi merdliyi ile ad salmış genclerin elçatmaz xeyalı olmuşdu. Mehriban, semimi, isti qanlı olan bu qız Asya ile münasibet qurmaĝa çalışırdı. Onun qarşısında oturan şabalıdı saçlı, zümrüd yaşılı gözleri olan qadın ise Şamil bey'in qardaşı Azad'ın heyat yoldası Kübra idi. Fidan'nın eksine susqun soyuq reftarı vardı. Başı metbex işlerine qarışmız Züleyxa xanım ise bu evin hem xidmetkarı hemde Şamil bey'in dayesi idi. Heç evlenmemiş bu qadın ömrünū bey evinin soyuq divarları arasında keçirmişdi. Kübra'ın sesini
Davami gelsin
»Ordan-Burdan
»Oxu zalına keç