eşitdi. -Bileyine ne olub Asya? Bura geldiyinden nahar etdikleri, burda oturduqları vaxta ilk defe sesi soyuq deyildi, heyecan narahatlıq oxunurdu. Özünū itirdi, bileyi göyermişdi. Paltarının uzun qolları altında gizlese de bayaqdan onu süzen qadının diqqetinden qaçmamışdı. Bu sual ile işlerinden ayrılmış Züleyxa xalanın bele baxışları onda sabitlenmişdi. Cavab vermeli narahat baxışlarla ona baxan qadınlar üçün bir cavab uydurmalı idi. Gülümsemeye çalışsa da dodaqları titredi. -Bilerzik... Bilerzikleri çıxaran vaxt oldu. Fidan derin bir nefes aldı, Züleyxa xala ise gülümseyib işine davam etdi. Kübra'nın gözlerinde ise derin bir hüzún ve acı gördu. Şam yemeyi sakit keçmişdi, vidalaşan vaxt Mürsel bey etiraz etmek isteyirdi amma fikirleştiyi bir şey ona mane oldu. Gülümseyerek onun elini öpen qızın alnından öpdü. -Sen esl xanımsan, xoşbext ol qızım. Dedi, Fidan şen ve semimi reftarını esirgemeyerek ona sarılaraq. -Bundan sonra her gün sizdeyem Gelin bacı... Dedi, ona içten bir tebessümle gülümseyen qıza gülmsemeye çalışdı, hec gözlemeden Kübra ona sarıldı ve qulaĝına eyilerek. -Asya möhkem ol, her şey keçecek... Deye pıçıldadı. Eşitdiyi sözlerle bu sözleri deyen qadının gõzlerine baxdı. Bu gözlerdeki keder onu sarsıtdı. Sanki bu qadın her şeyi bilirdi, sanki onun ūreyini oxumuşdu... Maşın bu evi arxada qoyan vaxt bele o qadın haqda düşünürdü. Maşın dayanan vaxt bütün fikirleri bir kenara sıxıştıran bir fikir yarandı. Bu adamla eyni evde olmaq fikri bedeninu titretmeye kifayet etmişdi. Üreyinde qorxu hisdi ile maşından enib qapını baĝladı ve eve doĝru yönelen adamı izledi. Içeri girdiklerinde qapını acan xidmetçi qız onları tebesdümle qarşıladı. Bu eve qayıtmaq onun bu dünyada isteyeceyi en son şeyler arasında bele deyildi. Bu evi ilk defe idi izleyirdi artıq iki gūn idi bu evin xanımı idi ve o bunu heç cür qebul ede bilmirdi. Bu ev ona cehennemi xatırladırdı helede axşam olanlardan sonra... Xidmetçi qızın sesi ile fikirlerden ayrıldı. -Bir emriniz var mı Bey'im..
Davami gelsin
»Ordan-Burdan
»Oxu zalına keç