bunu inkar ede bilmedi. Dünen axşam etdiyi hereket tam olaraq bu idi. Ìndi yene qezeb hissine yenilmişdi. Onun bu qadını günahlandırmaĝa heç bir haqqı yox idi. O qadın bir gün ona bu haqqı verseydi bele, o özüne bu haqqı vermeyecekdi.
Xefifce aralanan qapı ile arxaya çevrildi elinde kiçik bir qab evden çıxan yaşlı adam onu görünce teccüble,
-Şamil?..
Deye seslendi.. Ona adı ile seslenen yegane insan idi bu kendde, aralarında qan baĝı olmasa da bu yaşlı adamı özüne doĝma, eziz hiss edirdi. Aralarındakı yaş ferqine baxmayaraq genc adam bu yaşı yetmişi keçmiş qocanı özüne dost bilirdi. Derdini yalnız onunla bölüşürdü.
-Axşamın xeyir Saleh dayı.
-Burda niye oturmusan?
-Hava alırdım....
Bir şey demese de onu genclik illerinden tanıyan bu qoca onun üreyini oxumuşdu sanki.
-Dur keç içeri biraz söhbet edek.
Bir şey demese de gecenin bu saatında bu adamı bura qeder getiren böyük bir hadisenin baş verdiyini hiss edirdi qoca..
Xarici görünüşünün eksine daxilinde hökm süren seliqe sehman, insanın daxili ve xarici alemini xatırladırdı. Heç bir şey uzaqdan göründüyü kimi deyildi.
Onun oturduĝu döşeyin yanında oturaraq yerinu rahatlayan qoca onun danışmaĝını gözleyirdi.
Bir nece gün evvel görmüşdü bu qocanı, ona qara gözlü qız haqqında, babasının onu evlendirmek qerarı haqqında ve en çox da üreyindeki qezeb haqqında danışan vaxt qoca ona qezebini idare etmesini demişdi.. Ìndi ise üzüne baxmaĝa utanırdı. Etdiyi iyrenc hereket haqqında bilse bu adam onu baĝışlardı mı?
-Ruhum üşüyür dayı... Gözlerim, ellerim, üreyim yanır ama ruhum buz tutmuş kimi üşüyür dayı...
Onu dinleyen adam sesindeki nida dan çox şey oxusa da, susaraq onun danışmasını gözleyirdi. Derin bir nefes aldı...
-Onu tapdım dayı, o qara gözlü meleyi taptım.. Amma en olmayacaq yerde...
Dedi davaminı getire bilmedi... Sustu..
-Harda?
Deye soruşdu qoca... Harda tapmışdı o qadını? Indi gel bu suala cavab ver... Vicdanı susmurdu, iki gündür yaşadıĝı peşmanlıĝın vicdan ezabının yükü altında

<< 1 [2] 3 4 ... 6 >>