ezilirdi.
-Yataĝımda dayı, onu yataĝımda tapdım...
Bu adamın dediklerinden birşey anlamaĝa çalışan adam.
-Tapmaca kimi danışma oĝul, derdini demeyen derman tapa bilmez...
Dedi, derin bir nefes daha alaraq düz qocanın gözlerine baxdı.
-Dayı evlendiyim qız.. Günlerdir axtardıĝım o qız imiş... Ve men...
-Ne sen?...
-Men ona zorla...
Davam ede bilmedi, öz özüne lenet oxudu, bir el boĝazını mengeneye alıb sıxırdı...
Qoca adam kõksünü ötürdü..
-Senin üreyini bilmesem bu aĝac ile seni döyerdim oĝul...
En aĝır işgence cezası verilse razı olardı yeter ki, o qara gözler ona sevgi ile baxsın, üzünde acı bir tebessüm yarandı. Yaşlı adam bu tebessũmle onun üreyindeki her şeyi oxumuşdu. Duyĝularını göstermeyen adam indi, bütün duyĝularını aşkara çıxarmışdı.
-O başqasını sevir dayı...
Deye pıçıldadı..
-Seni sevmesini mi gözleyirdin?!
Bu sual ile barmaqları yumruq halında sıxıldı, bu sual da bir şey yox idi o tebii ki, bele bir şeyin mümkün olmayacaĝını bilirdi. Onu qezeblendiren bu qocanın sesindeki istehza idi.
-Mene nifret etdiyini dedi...
-Ne gözleyirdin ki, boynuna sarılmasını mı?
Lenet olsun, her zaman onu anlayan adam da onu günahlandırırdı.
-Heç ne gözlemirdim.
Deye pıçıldadı.. Heç bir şey gözlemediyinden deyil, qalib gele bilmediyi qüruruna göre vermisdi bu cavabı..
-Oĝul.. O qız seni tanımır, ve seni tanımadıĝı üçün nifret edir.. Özün de bilirsen etdiyin hereketin ne qeder iyrenc olduĝunu..
Ezabı içinde "Bilirem." deye cavab verdi...
-Başqasını sevmesine gelince oĝul, o senin arvadın ola biler, bedeni sene aid ola biler amma üreyini zor gücü ile elde ede bilmezsen oĝul.. Ona imkan ver daxilindeki insanı tanısın... Seni tanısın...
-Men bele o insanın varlıĝını unutmuşam, eclaf, alcaq bir insan olmuşam...
-Dediyin kimi olsaydı etdiyin hereken iyrenc olduĝunu qebul etmezdin. Indi ise burax bunları yat dincel... Qezeble hereket etme oĝul, qezeble qalxsan zererle oturarsan..
Deyerek elini uzadıb ocaqda buĝlanan çaydandan bir stekan çay süzüb ona

<< 1 2 [3] 4 5 6 >>