periferik limfadenit, adenoidlerin böyümesi, subfebrilitetle ifade oluna biler. Lyamblioz merkezi sinir sistemini zedeleyerek, esebilik, yorğunluq, emosional labillik, bruksizm töredir. Uşaqlarda tikler, hiperkinez, hipotonik kriz ve bayılma halları yarana biler. Dermatoallergik elametlere derinin quruması ve qabıqlanması, follikulyar keratoz, övre, atopik dermatit ve s. aiddir. Lyambliozlu xesteler ekser hallarda blefarit, konyunktivit, xeylit, astmatik bronxit ve bronxial astmadan eziyyet çekirler.

Lyambliozun diaqnostikası
Elametlerin müxtelifliyi ve qeyri-spesifikliyi xesteliyin diaqnostikasını çetinleşdirir. Bu da xestenin çox zaman qastroenteroloq, nevroloq, allerqoloq, pulmonoloq, dermatoloq terefinden yanlış istiqametde müalice olunmasına getirib çıxarır.

Obyektiv müayine zamanı lyambliozlu pasiyentlerde deri örtüklerinin solğunluğu, dilin erple örtülmesi, qarında köp, qaraciyerin böyümesi, mezoqastral nahiyede ağrı müeyyen edilir. Hepatobiliar sistemin USM ve xolesistoqrafiya vasitesile öd yollarının diskineziyası, xolestaz elametleri aşkarlanır. Hemoqrammada ezozinofiliya, monositoz izlenilir. Qanın biokimyevi analizinde hipoqammaqlobinemiya, hipoalbuminemiya, qelevi fosfataza seviyyesinin yükselmesi müşahide edilir. Necisin disbakterioz göre müayinesinde bağırsaq mikroflorasında deyişiklikler: lakto- ve bifidobakteriyaların azalması, patogen mikroorqanizmler (stafilokokklar, streptokokklar, Candida göbelekleri ve s.) teyin edilir.

Lyambliozun diaqnozu mütleq qaydada parazitoloji müayine – necisde sistaların ve ya duodenal möhteviyyatda vegetativ formaların tapılması ile tesdiqlenmelidir. Bu meqsedle necis kütleleri ve yaxmaların (nativ ve renglenmiş) mikroskopik müayinesi, duodenal zondlanma prosesinde götürülmüş sekretin analizi aparılır. Trofozoitler ve sistalar necisle siklik şekilde ifraz olunduğundan necis ay erzinde 3-5 defe müayine edilmelidir. Lyambliozun tesdiqlenmesi üçün hemçinin fekal kütlelerde lyambliyanın antigenlerinin (PZR) ve

<< 1 2 3 [4] 5 >>