peritonit ve sepsisle neticelenir. Bele hallarda qarında keskin xarakterli yayılmış ağrılar, çoxsalı qusma, febril qızdırma baş verir.

Hirşprunq xesteliyinin diaqnostikası
Xarakterik fizikal elametlerin olması (xemirebenzer «şişin» palpasiyası ve «gil elameti» – qarnın ön divarının palpasiyası zamanı yoğun bağırsağın necisle dolu hissesinin proyeksiyasında aydın nezereçarpan çuxurların yaranması) Hirşprunq xesteliyinden şübhelenmeye esas verir. Diaqnostika prosesinde kompleks laborator-instrumental müayinelerden istifade olunur. Aqanqliozun en informativ müayine üsulları aşağıdakılardır:

Yoğun bağırsağın retroqrad rentgenoqrafiyası. Kontrast anusdan yeridilmesi bağırsağın genişlenmiş proksimal hissesi ile denervasiya olunmuş dar distal seqment arasındakı keçidin vizualizasiyasına imkan verir. İrriqoskopiya zamanı yoğun bağırsaq qaustrasiyasının olmaması aşkarlanır.
Düz ve S-vari bağırsağın endoskopik müayinesi. Rektoromanoskopiya ve rektosiqmoskopiyadan evvel xüsusi hazırlıq merhelesi teleb olunmur. Hirşprunq patologiyasında spazma uğrayan bağırsaq divarı aşkarlanır, necis kütleleri müşahide edilmir. Yoğun bağırsağın necis daşı ile dolu olan genişlenmiş hissesi proksimal istiqametde yerleşir.
Svenson üsulu ile sitomorfoloji analiz. Düz ve yoğun bağırsağın bioptatlarının histologiyası xesteliyin diaqnostikasında «qızıl standart» sayılır. Deqiq netice elde etmek üçün bioloji material bağırsağın arxa divarı boyunca dişli daraqdan başlayaraq, 6 sm mesafede götürülür. Elave olaraq, asetilxolinesterazanın aktivliyi yoxlanılır.
Manometrik müayine. Hirşprunq xesteliyi üçün tezyiq artarken düz bağırsağın sfinkterinin reflektor açılmasının müşahide edilmemesi xarakterikdir. Düz bağırsaq ve sfinkterlerin yığılmasında diskoordinasiya qeyde alınır. Anorektal manometriya vacib diaqnostik meyar sayılır. Onun hessaslığı orta hesabla 85% teşkil edir.
Xesteliyin ağırlaşmış formalarında qanın klinik analizinde deyişikliklere (leykositoz, EÇS-nin yükselmesi,

<< 1 ... 3 4 [5] 6 7 >>