çetinleşdirerek, yuxarıda yerleşen şöbelerin keskin genişlenmesine ve uzanmasına sebeb olur. Yuxarı seqmentlerin hipertrofiyası, peristaltikasının artması kompensator xarakter daşıyaraq, bağırsaq möhteviyyatının aqanqlionar ve ya stenozlaşmış hisseden keçmesini temin etmek üçün formalaşır. Bir müddetden sonra genişlenmiş şöbede hipertrofiyaya uğrayan ezele lifleri mehv olur ve birleşdirici toxuma ile evezlenir. Bu da bağırsağın deyişilmiş hissesinin atoniyasına getirib çıxarır. Neticede bağırsaq möhteviyyatının neqli lengiyir, uzunmüddetli qebizlik yaranır (necis 5-7 gün, bezen ise 1 ay müddetinde ifraz olunmur), şlaklar sorulmağa başlayır, disbakterioz ve necis intoksikasiyası baş verir. Bu prosesler uşaqlarda inkişafın lengimesi, böyüklerde ise emek qabiliyyetinin keskin azalması ile müşayiet olunur.

Meqakolonun tesnifatı
Meqakolon anadangelme ve ya qazanılma menşeli olur. Anadangelme meqakolon (Hirşprunq xesteliyi) aqanqliozla – yoğun bağırsağın rektosiqmoidal şöbesinin divarlarında sinir keleflerinin olmaması ile seciyyelenir. Bağırsağın deinnervasiyalı sahesi necis kütlelerinin hereketine mane olur, bu da hemin zonanın darlığı ve peristaltikanın baş vermemesi ile bağlıdır. Hirşprunq xesteliyinden savayı anadangelme meqakolon idiopatik sebebler (xroniki qebizlik) ve ya yoğun bağırsağın distal şöbelerinde mexaniki maneelerle (düz bağırsağın stenozu, anusun fistula formalı atreziyası) elaqedar yaranır. Anadangelme meqakolonun klinikası erken uşaqlıq dövründe inkişaf edir.

Qazanılmış meqakolon şiş, travma, fistula, kolit, iltihabi prosesler ve s. sebebinden yoğun bağırsağın ikincili deyişiklikleri ile assosiasiyalı olur. Bundan elave B1 hipovitaminozu neticesinde parasimpatik qanqliyaların zedelenmesi qazanılmış meqakolona getirib çıxara biler. Etioloji amilden asılı olaraq, meqakolon müxtelif formalara bölünür: aqanqlionar (Hirşprunq xesteliyi), idiopatik (35%), obstruktiv (8-10%), psixogen (3-5%), endokrin (1%), toksiki (1-2%), neyrogen

<< 1 [2] 3 4 ... 6 >>