elastikliyinin itirilmesidir. Bu pozğunluqlar öz növbesinde bağırsağın boşalmasını çetinleşdirir. 5 ilden artıq davam eden fistula maliqnizasiyalaşa bilir.

Paraproktitin diaqnostikası
Paraproktitin diaqnostikasına sorğu, baxış ve fizikal müayine ile başlanılır. Xesteliyin xarakterik klinik tezahürlerine qızdırma, lokal ağrı, irinli iltihabın elametleri aiddir. Barmaqla rektal müayine ve proktoloji xesteliklerin instrumental müayine üsulları (anoskopiya, rektoromanoskopiya) ağrılı olduğundan bu prosedurlardan istifade edilmir. Qan analizinde neytrofilyoz, EÇS-nin yükselmesi aşkar edilir, bu da irinli iltihabdan xeber verir.

Keskin paraproktit esasen pararektal toxumanın irinlemiş teratoması, düz bağırsaq ve onu ehate eden toxumanın şişleri, duqlas boşluğunun absesi ile differensiasiya edilir. İrinlik hündürde yerleşdikde (kiçik çanaqda ve ya qalça-düz bağırsaq çuxurunda) differensial diaqnostika meqsedile elave müayinelere ehtiyac yaranır.

Xroniki paraproktitin diaqnozu anal kanal, aralıq nahiyesinın yoxlanılması, barmaqla rektal müayinenin aparılması neticesinde qoyulur. Fistula aşkarlandıqda zondlanma yerine yetirilir. İnstrumental diaqnostika qisminde rektoromanoskopiya, anoskopiya, fistuloqrafiya, ultrasonoqrafiya tetbiq edilir.

Formalaşmış pararektal fistulanı düz bağırsaq etrafı nahiyenin kistalarından, onurğanın terminal şöbelerinin osteomielitinden, verem menşeli fistuladan, epitelial büzdüm yolundan ve Kron xesteliyinden eziyyet çeken pasiyentlerde formalaşan fistulalardan ferqlendirmek lazımdır. Differensial diaqnostikada anamnestik melumatlar, laborator müayineler, kiçik çanağın rentgenoqrafiyası mühüm ehemiyyet kesb edir.

Paraproktitin müalicesi
Xestelik cerrahi yolla müalice olunur. Keskin paraproktitin diaqnozu tesdiqlendikden derhal sonra irinli ocaq yarılır ve drene edilir. Ezelelerin boşalması ve keyfiyyetli anesteziya esas faktor hesab edildiyinden emeliyyat sahesinin tam anesteziyası mütleqdir. Emeliyyat peridural ve ya sakral

<< 1 2 3 [4] 5 6 >>