simptomatik vasiteler (spazmolitikler, büzücü preparatlar) teyin edilir. Keskin hallar aradan qaldırıldıqdan sonra bağırsaq mikroflorasını normaya salmaq üçün probiotiklerden istifade olunur. Bağırsağın perforasiyası ve keskin işemiya neticesinde orqanın divarının nekrozu cerrahi müdaxileye gösteriş sayılır. Uzaq dövrlerde bağırsağın çapıq strikturalarını legv etmek üçün emeliyyat teleb oluna biler.

Qeyri-spesifik xoralı kolit zamanı xoralı siqmoidit
Bu patologiyada siqmavari bağırsağın zedelenme sebebleri sona qeder müeyyenleşdirilmemişdir. Mütexessislerin fikrince qeyri-spesifik xoralı kolitin yaranmasında irsi meyllik mühüm rol oynayır. Lakin xoralı siqmoiditin ve qeyri-spesifik xoralı kolitin diger formalarının inkişafına cavabdehlik daşıyan genler helelik tibb elmine melum deyil.

Xesteliyin formalaşmasında iştirak eden faktorlar arasında genetik amillerle yanaşı, bakterial ve virus infeksiyaları, siqaretden istifade, qidalanma pozğunluqları, oral kontraseptivler qeyd olunur. Onun patogenezinde autosensibilizasiya ve immunitetin zeiflemesi mühüm ehemiyyet kesb edir.

Patologiyanın xarakterik elametlerine ishal ve bağırsaq qanaxmaları aiddir. Defekasiya aktlarının sayı gün erzinde 20 defeye qeder ve daha çox arta bilir. Sutkalıq qanitirme orta hesabla 100-300ml olur. Sancışekilli ağrıların intensivliyi qeyri-spesifik xoralı kolitle bağlı olmayan xoralı siqmoiditle müqayisede zeif olur. Xestelerde halsızlıq, yuxu ve iştah pozğunluğu, esebilik, emosional labillik müşahide edilir.

Xoralı siqmoiditli bezi pasiyentlerde bağırsaqdankenar tezahürler aşkarlanır. Onlar oynaqların (artralgiya), gözlerin (uveit, episklerit), qaraciyer ve öd yollarının (piy distrofiyası, sklerozlaşdırıcı xolangit), derinin (düyünlü eritema, piodermiya) autoimmun zedelenmeleri ile assosiasiyalı olur. Nadir hallarda böyrekler, qalxanabenzer vezi ve qan sisteminin patologiyalarına rast gelinir.


Xoralı siqmoiditin gedişi adeten xroniki olur. Müxtelif ağırlıq derecesine malik

<< 1 2 3 [4] 5 >>