Patologiyanın formalaşma riski yaş artdıqca yükselir. Xesteliyin inkişafında heyvan menşeli zülal ve yağların heddinden artıq, qida liflerinin ise az miqdarda qebulu mühüm ehemiyyet kesb edir. Bu cür qidalanma qebizliye ve bağırsaq florasının disbalansına sebeb olur. Öd turşuları ve kanserogen xüsusiyyetlere malik fenolların üstünlük teşkil etdiyi bağırsaq möhteviyyatını orqanın divarları ile uzunmüddetli teması şişlerin yaranma ehtimalını artırır. İnkişaf etmiş ölkelerde yoğun bağırsaq şişlerinin geniş yayılması mehz bununla bağlıdır. Konservantlar ve hise verilmiş mehsulların terkibindeki konservantlar da analoji rol oynayır.

Yoğun bağırsaq şişlerinin inkişafı iltihabi proseslerle bağlı ola biler. Onlar 5 ilden artıq davam etdikde xerçengle ağırlaşa biler. Bu baxımdan qeyri-spesifik xoralı kolit en tehlükeli xestelik sayılır: patologiyadan 30 ilden artıq eziyyet çeken pasiyentlerin texminen 50%-de bedxasseli şişler aşkarlanır. Bu reqemden bir qeder az olan gösterici Kron xesteliyinde müşahide edilir.

Yoğun bağırsaq şişlerinin yaranmasında irsi amilin rolunu da qeyd etmek lazımdır. Bu fakt bağırsağın diffuz polipozunda tamamen, kolorektal xerçeng hallarında ise qismen tesdiq olunmuşdur. Bağırsağın xoşxasseli poliplerinin formalaşmasının virus nezeriyyesi helelik tam sübut edilmemişdir.

Yoğun bağırsağın şişlerinin tesnifatı
Yoğun bağırsağın şişleri xoş ve bedxasseli, elece de epitel ve qeyri-epitel menşeli olur. Beynelxalq morfoloji tesnifata esasen yoğun bağırsağın xoşxasseli epitelial şişlerinin aşağıdakı formaları ayırd edilir: tubulyar, xovlu, tubulyar-xovlu adenoma, adenomatoz. Qeyri-epitelial şişlere lipoma, leyomioma, leyomiosarkoma, angiosarkoma ve Kapoşi sarkoması aiddir. Epitel şişleri geniş yayılaraq, bütün töremelerin texminen 92%-ni teşkil edir. Onların maliqnizasiya ehtimalı yüksek olur.

Xoşxasseli prosesler sırasında hemçinin yoğun bağırsağın şişebenzer zedelenmeleri (hamartomalar): Peyts-Egers polipi, yuvenil polip qeyd olunur. Yoğun

<< 1 [2] 3 4 ... 6 >>