aralıq toxumalarının tonusunun azalması (35 yaşdan yuxarı ilk defe doğan qadınlara xas olur), bu nahiyenin ezelelerinin ifadeli inkişafı, anamnezde tez-tez tekrarlanan vaginit ve kolpitin olması, doğuşdan sonrakı çapıqları misal göstermek olar. Aralığın cırılması hemçinin hekim-ginekoloqun qeyri-rasional, aqressiv taktikası ile elaqedar baş vere biler.


Etiologiya ve inkişaf mexanizminden asılı olaraq, aralığın cırılmasının 2 forması mövcuddur:

Aralığın cırılmalarının 4 ağırlıq derecesi ayırd edilir:

Aralığın merkezi cırılması ayrıca qeyd olunur. Bele hallarda intakt arxa bitişme ile anus arasında qüsur formalaşır. Elece de regional ezelelerin deri örtüklerinin tamlığının saxlanılması ile müşayiet olunan cırılmaları mümkündür. Bu variantlara çox az rast gelinir.

Aralığın cırılmasının elametleri
Aralığın cırılmasının elametleri
Demek olar ki, bütün hallarda aralığın cırılmasından evvel onun yaranma riski – patoloji veziyyet qeyde alınır, bu da perineotomiya ve ya epiziotomiyanın aparılmasına gösteriş sayılır. Onun patogenezinde regionar qan ve limfa damarlarının venoz ve limfatik durğunluğa, işemiyaya getirib çıxaran kompessiyası başlıca rol oynayır. Aralığın cırılma teklükesi klinik olaraq, anal delik ve uşaqlıq yolu arasında qabarma, artan ödem, solğunluqla evez olunan sianozla tezahür edir. Bir qeder sonra deri örtüklerinde parlaqlıq yaranır, çatlar formalaşır ve neticede aralıq nahiyesinde cırılmalar baş verir. Aralığın cırılması dölün geliş hissesinin tesirinden yumşaq toxumaların tamlığının pozulması ile xarakterize olunur. Ağırlıq derecesinden asılı olaraq, deri örtükleri, ezeleler, uşaqlıq yolu ve düz bağırsağın divarları, anal sfinktor zedelene biler.

Aralığın cırılmasının esas ağırlaşması regionar qan damarlarında qanaxma hesab olunur. Bir qayda olaraq, I ve II dereceli patologiyalarda qanitirme minimaldır. III ve IV derece zamanı, elece de venaların varikoz genişlenmesi fonunda massiv qanaxmalar yarana biler. Doğuş yollarının tamlığının

<< 1 [2] 3 4 >>