ağrı ile tezahür edir. Gelecekde bu xestelerde iltihabi ve dishormonal ginekoloji xesteliklerin inkişaf riski artır. Gec düşüyün uzaq ağırlaşmalarına növbeti hamileliklerin özbaşına pozulma ehtimalının yükselmesi aiddir. Bununla yanaşı, bezen qadının keçirdiyi stress depressiya ve psixoloji problemlerle sonlanır.

Gec düşüyün diaqnostikası
Hamileliyin 13-22-ci heftelerinde tipik klinik simptomatikanın yaranması gec düşüklerden şübhlenmeye esas verir. Diaqnozun tesdiqlenmesi ve düşüyün merhelesinin teyini üçün aşağıdakı müayineler aparılır:

Bimanual palpasiya. Düşük tehdidi zamanı uşaqlığın ölçüleri hestasiya müddetine uyğun gelir, miometriumun tonusu artmışdır, uşaqlıq boynu bağlı, ölçüleri ise normaldır. Düşüyün evvelinde bir qeder açılmış servikal kanaldan qanlı ifrazat müşahide edilir. Başa çatan düşüklerde açıq xarici ve daxili esnek palpasiya olunur, kanal ve/ve ya uşaqlıq yolunda tam ve ya fraqment şeklinde döl yumurtası aşkarlanır. Dölün qovulması başa çatdıqdan sonra uşaqlığın ölçüleri kiçilir, servikal kanal natamam ve ya tam bağlı olur.
Transabdominal USM. Düşük riski zamanı uşaqlıq tonusunun artması müeyyen edilir. Dölün heyat qabiliyyeti saxlanıldığı hallarda ou ürek döyüntüleri qeyd olunur. Başlayan ve ya başa çatan düşüklerin esas exo-elametlerine uşaqlığın hipertonusu, cift qan dövranının pozulması, uşaqlığın daxili esneyinin açılması, döl yumurtasının qopması aiddir. Natamam düşüklerde cift ve/ve ya döl yumurtasının fraqmentleri müeyyen edilir. Tam düşük üçün qapalı uşaqlıq boşluğu xarakterikdir.
Hormonal statusun teyini. Bu üsul düşük riski zamanı müalice taktikasının seçilmesinde böyük ehemiyyet kesb edir. Hormonların seviyyesini müeyyen etmek üçün xesteye qanın estrogenler, progesteron, testosterona göre, sidiyin 17-ketosteroidlere göre analizi teyin olunur. Kolpositoloji müayinelerde kariopiknotik indeksin (KPİ) 10%-den çox artması dolayı yolla estrogenlerin seviyyesinin azalmasına delalet edir.
Dölün ölümü zamanı xorionik

<< 1 2 3 [4] 5 6 >>