yaranmasına getirib cıxarır. Verem menşeli endometrit tuberkulalar ve kazeozlu nekroz sahelerinin olması ile xarakterize olunur. Genital verem çox zaman sidik çıxarıcı yolların zedelenmeleri ile müşterek şekilde inkişaf edir.

Genital veremin diaqnostikası
Anamnezde plevrit, pnevmoniya, bronxoadenit, ağcıyerlerin ve ya diger orqanların vereminin olması cinsiyyet orqanlarının verem menşeli iltihabından şübhelenmeye esas verir. Cinsi heyat keçirmeyen cavan xestelerde amenoreya ve davamlı sufebril heraretle müşayiet olunan adneksit genital veremin inkişafına işare ola biler.

Genital veremin tesdiqlenmesi meqsedile tuberkulin sınağı (ümumi ve ocaqlı reaksiyaları qiymetlendirmek meqsedile derialtına tuberkulin yeridilir) aparılır. Genital verem zamanı ümumi cavab temperatur reaksiyası, taxikardiya (>100 vurğu/deq), qan formulunun deyişmesi ile şeklinde tezahür edir. İnfeksiya ocağında baş veren yerli reaksiyalar qarında ağrının güclenmesi, palpasiya zamanı uşaqlıq artımlarının ağrılı ve şişkinli olması, uşaqlıq boynu nahiyesinde heraretin qalxmasından ibaretdir. Aktiv verem, şekerli diabet, qaraciyer ve böyrek çatışmazlıqları tuberkulin sınağının aparılmasına eks gösteriş sayılır.

Genital verem zamanı ginekoloji müayine az informativ sayılır. Vaginal müayinede uşaqlıq artımlarının iltihabı ve kiçik çanaqda bitişme proseslerinin elametleri müşahide olunur. Kiçik çanağın USM ve ultrases histerosalpinqoskopiya kömekçi üsullardan sayılır. Genital veremin en deqiq diaqnostik metodları cinsi yollardan axan ifrazat, aybaşı qanı, uşaqlıq boşluğundan aspirat, endometriumdan götürülmüş sıyrıntının bakterioloji müayinesi, elece de PZR-dianostik üsulla verem mikobakteriyalarının aşkar olunması aiddir.

Diaqnostik laparoskopiya vasitesile kiçik çanaqda geden spesifik deyişiklikler- peritonda verem qabarcıqları, bitişme prosesleri, kazeoz ocaqlar, uşaqlıq artımlarının iltihabı aşkarlanır. Bundan elave laparoskopiya histoloji müayine üçün materialın götürülmesine,

<< 1 2 [3] 4 5 >>