Epilepsiya — baş beynin xroniki xesteliyi olub, tekrarlanan epileptik tutmalarla xarakterize edilir. Onlar beyin neyronlarının anomal ve ifrat derecede boşalmasının klinik tezahürüdür. Epileptik tutma qefleten yaranan tranzitor patoloji fenomenlerle (hissi, hereki, psixi, vegetativ elametler, huşun pozulması) müşayiet olunur.

Epilepsiyanın tesnifatı
Epileptik tutmaların beynelxalq tesnifatına esasen parsial (lokal, fokal) formalar ve generalizeolunmuş epilepsiya ayırd edilir. Fokal epileptik tutmalar öz növbesinde sade ve mürekkeb formalara bölünür. Sade tutmalar huşun pozulmadığı halda motor, somatosensor, vegetativ ve psixi elametlerle gedir. Mürekkeb formada ise xestenin huşu pozulur. Birincili-generalizeolunmuş tutmalar üçün beynin her 2 yarımküresinin patoloji prosese qoşulması xarakterikdir.

Generalizeolunmuş tutmaların 7 tipi mövcuddur: mioklonik, klonik, absans, atipik absans, tonik, tonik-klonik, atonik.


Bundan elave yuxarıda sadalanan formaların heç birine benzemeyen – tesnif olunmayan epilektik tutma, elece de bezi neonatal tutmalar (gözün ritmik hereketi, çeyneme hereketleri) qeyde alınır. Hemçinin tekrarlanan (siklik, tesadüfi ve tehrik olunan) ve uzunmüddetli tutmalar (epileptik status) müşahide edilir.

Epilepsiyanın elametleri
Epilepsiyanın elametleri
Epilepsiyanın klinik şeklinde 3 dövr ayırd edilir: iktal (tutma merhelesi), postiktal (tutmadan sonra) ve interiktal (tutmaarası). Postiktal dövrde nevroloji simptomatikaya (epilepsiyaya sebeb olan xesteliyin – kelle-beyin travması, hemorragik ve ya işemik insult ve s. elametleri istisna olmaqla) rast gelinmeye biler.

Mürekkeb parsial tutmadan evvel yaranan auranın vegetativ, motor, psixi, nitq ve sensor formalara ayrılır. Epilepsiyanın en geniş yayılmış elametlerine ürekbulanma, halsızlıq, başgicellenme, boğaz nahiyesinde sıxılma hissi, dil ve dodağın keyleşmesi, döş qefesinde ağrı, yuxululuq, qulaqlarda cingilti ve/ve ya küy, iybilme paroksizmleri aiddir. Mürekkeb parsial tutmalar

[1] 2 3 ... 5 >>