çıxdı. Bir qeder sonra elinde üzük geri döndü.
- Bax qızım, bunu tax barmağına. Her kes bilsin ki sen artıq herilisen.
- Fatma ana, buna ehtiyac yoxdur ki, demediniz 1 hefteye nişan olacaq?
- He Qemer düzdü lakin özün de bilirsen ki kendde qızla oğlanın görüşüne yaxşı baxmırlar. Nişanlı olmasan adına söz çıxa biler ve atan da bunu bilse heç yaxşı olmayacaq.
- Bes ata bu üzüyü görse ne deyecek. Demeyecek ki, nişan olmadan bu temteraq nedir?
- Sen heç narahat olma. Men onunla danışmışam.
- Yaxşı, nece isteyirsen. Atanın yemek vaxtıdır axı, niye hele de gelmir?- deyen an qapı açıldı ve Eli kişi içeri daxil oldu. Qemer celd onun yanına gelib atasını qucaqladı:
- Atacan necesen? Süfre hazırdır, seni gözleyirdik.
Eli ağ saçlı, nurani sifetli bir kişi idi. İşlemekden beli bükülmüşdü. Qızının başına sığal çekib:
- Gel gedek bir yerde ezizim- deyerek süfreye eylesdiler. Qaşıq boşqaba deyib taqqıldayirdi. Heç kes danışmırdı. Here bir şey düşünürdü. Bitirdikden sonra Qemerle anası süfreni yığışdırdılar.. Eli ise sobanın yaninda eyleşib televizoru yandırdı. Qemer otağına keçmek isteyende atasını yerde eyleşen görüb fikrinden döndü. Qayıdıb atasının yanında eyleşdi. Başını atasının çiynine qoyaraq dedi:
- Ata, seni lap çox isteyirem. Qemer öz atasını heç görmemişdi. Ona göre de ata mehebbetinin tamamını saf qelbli Eliye vere bilmişdi. Eli o geceni xatırladı. Her bir hadise kaset lenti kimi gözlerinin önünden keçdi. Hemin gün şeherdeki xestexanaya gedib uşaqlarının olmayacağı gerçeyini öyrenen Eli ve Fatma o gün yol kenarındakı yere uzanmış balaca uşağı tapmaqla xoşbextliyin qapısını açdılar. O uşaq onlara Tanrının hediyyesi oldu. Ağlamaqdan mavi gözleri ve sarı qaşları qızarmışdı. Bütün her yeri yara içinde, burnundan qan açılmış, ağzı partlamış halda idi. Fatma uşağı qucağına alıb elleri ile sardı. Soyuqdan, qorxudan uşaq tir-tir titreyirdi. Fatma üzünü Eliye çevirib:
- Bu uşaq bize hediyyedir. O, bizim olsun Eli, ikimizin.
Eli heç ne demeden uşağa yaxınlaşıb

<< 1 ... 3 4 [5] 6 7 >>