falanqalarının baraban tipli deformasiyası, ödem, qaraciyerin böyümesi müşahide olunur. Perkutor ve auskultativ göstericiler de spesifik deyil. Ağciyerlerin aşağı şöbelerinde yaş kiçik qovuqcuqlu ve krepitasiya eden xırıltılar eşidilir. Diaqnoz aşağıdakı müayine metodları vasitesile tesdiqlenir:


Laborator analizler. Qanın klinik analizinde ağciyer-ürek çatışmazlığı üçün xarakterik olan polisitemiya müeyyen olunur. Biokimyevi müayinede kalsium ve fosfatların yüksek miqdarı aşkar olunur. Belğemde ve bronxların yuyuntusunda tez-tez konsentrik mikrolitler teyin olunur.
Şüa diqanostika metodları. Döş qefesinin rentgenoqrammasında ağciyerlerin aşağı ve orta şöbelerinde lokalizasiya olunmuş ve sepilmiş qumu (“qum fırtınası” simptomu) xatırladan kiçik disseminasiya müeyyen olunur. Ağciyerlerin KT-inde çoxsaylı, kiçik, diffuz kalsinatlar aşkar olunur. Ağciyerlerin perfuzion ssintiqrafiyası aparıldıqda izotopların toplanması ağciyer toxumasının kalsifikasiyasını tesdiqleyir.
Funksional müayine. Xarici teneffüs funksiyasının dinamik müayinesinde proqressivleşen restriktiv pozulma aşkar olunur. Ağciyerin heyat tutumu tedricen azalır. Elektrokardioqrammada üreyin sağ şöbesinin hipertrofiya elametleri, taxikardiya, ekstrasistoliya müeyyen olunur.
Ağciyerin biopsiyası. Diaqnozun esas tesdiq metodudur. Bronxoskopiya ve ya transtorakal müayine zamanı bioptat götürülür. Biopsiya materialında alveollarda, bronxiolların ve kiçik bronxların menfezinde yerleşen konsentrik mikrokonkrementler aşkar olunur. Bronxların divarında qlikogen qranullarının izafi toplanması müeyyen olunur.
Hekim-pulmonoloq alveolyar mikrolitiazı ağciyer vereminden ferqlendirmelidir. Xesteliyin erken merhelesi üçün xeyli rentgenoloji deyişiklikler fonunda zeif klinik simptomatika xarakterikdir. Xesteliyi tez-tez teneffüs orqanlarının dissemine olunmuş veremi ile sehv salırlar ve verem eleyhine preparatlarla uğursuz müalice edirler. Spesifik prosesin istisnası meqsedile ftiziatr konsultasiyası ve Kox

<< 1 2 3 [4] 5 >>