AT-nin seviyyesi ve dayanıqlığından, sol medeciyin hipertrofiyasının ifadelilyinden, göz dibinin deyişiklerinin xarakterinden asılı olaraq simptomatik arterial hipertenziyanın 4 forması ayırd edilir: tranzitor, labil, stabil ve bedxasseli.

Tranzitor arterial hipertenziya AT-nin müveqqeti yükselmesi ile xarakterize olunur, göz dibi damarlarında deyişiklikler izlenilmir, sol medecik hipertrofiyası demek olar ki, müeyyen edilmir. Labil aretrial hipertenziya zamanı AT-nin yükselmesi mülayim ve qeyri-stabil xarakter daşıyır. AT özbaşına enmir. Sol medeciyin zeif ifade olunan hipertrofiyası ve torlu qişanın damarlarının daralması qeyde alınır.

Stabil arterial hipertenziya dayanıqlı ve yüksek AT, miokardın hipertrofiyası ve göz dibinin ifadeli damar deyişiklikleri (I ve II dereceli angioretinopatiya) ile seciyyelenir. Bedxasseli arterial hipertenziyaya çox yüksek ve stabil AT (xüsusen diastolik > 120—130 mm.c.süt.), qefil başlanğıc, süretli inkişaf, ürek, damar, göz dibinin ağır dereceli damar ağırlaşmaları xasdır.

Simptomatik arterial hipertenziyaların formaları
Nefrogen parenximatoz arterial hipertenziyalar
arterial hipertenziyanın sebebleri
Ekser hallarda simptomatik arterial hipertenziyalar nefrogen (böyrek) menşeli olub, keskin ve xroniki qlomerulonefritler, xroniki pielonefrit, böyreklerin polikistoz ve hipoplaziyası, podaqrik ve diabetik nefropatiyalar, böyreklerin travmaları ve veremi, amiloidoz, sistemli qırmızı qurd eşeneyi, şiş, nefrolitiaz zamanı müşahide edilir.

Bu xesteliklerin ilkin merheleleri adeten arterial hipertenziyasız gedir. Hipertenziya böyrek toxuması ve ya aparatının ifadeli zedelenmesi zamanı inkişaf edir. Nefrogen arterial hipertenziyaların esas xüsusiyyetlerine pasiyentlerin cavan yaşda olması, serebral ve koronar ağırlaşmaların izlenilmemesi, xroniki böyrek çatışmazlığının inkişafı, bedxasseli gediş (xroniki pielonefrit zamanı – 12,2%, xroniki qlomerulonefritde –11,5% hallarda) aiddir.

Nefrogen parenximatoz hipertenziyanın

[1] 2 3 ... 6 >>