proksimal, distal ve kombineolunmuş atriventrikulyar blokadalar ayırd edilir. Proksimal AV-blokadalar zamanı impulsun ötürülmesi qulaqcıqlar, AV-düyün, His destesinin kötüyü; distal formalarda His destesinin şaxeleri seviyyesinde pozulur; kombineolunmuş AV-blokadalar zamanı ötürücülüyün müxtelif seviyyeli pozulmaları izlenilir.

Patologiyanın davametme müddetine esasen atrioventrikulyar blokada 3 formaya bölünür: keskin (miokard infarktı, derman vasitelerinin doza heddinin aşılması zamanı ve s.), intermitteedici (növbelenen – tranzitor koronar çatışmazlıqla müşayiet olunan ÜİX zamanı) ve xroniki. Elektrokardioqrafik kriteriyalara (impulsun medeciklere yayılmasının lengimesi, periodikliyi ve ya tamamile kesilmesi) göre atrioventrikulyar blokadanın 3 derecesi ayırd edilir:

I derece – AV-düyünden atrioventrikulyar ötürücülük zeifleyir, lakin bütün impulslar qulaqcıqdan medeciye çatır. Kliniki olaraq müeyyen edilmir; EKQ-de P-Q intervalı uzanmış olur > 0,20 saniye.
II derece – natamam atriventrikulyar blokada; qulaqcıq impulslarının hamısı medeciye yayılmır. EKQ-de – medecik komplekslerinin periodik düşmesi qeyde alınır. Mobitse göre II dereceli AV-blokadalar 2 tipe bölünür:
III derece – (tam atrioventrikulyar blokada) – impulsların qulaqcıqlardan medeciklere keçmesi tamamile dayanır. Qulaqcıq sinus düyününün tesiri altında, medecikler öz ritminde deqiqede 40 defeden az olmaqla yığılır, bu da adekvat qan dövranının teminine kifayet etmir.
I ve II dereceli atrioventrikulyar blokadalar hissevi (natamam), III dereceli ise tam sayılır.

Atrioventrikulyar blokadanın yaranma sebebleri
Etiologiyasına göre atrioventrikulyar blokadalar 2 qrupa ayrılır: funksional ve üzvi. Funksional AV-blokadalar sinir sisteminin parasimpatik şöbesinin tonusunun artması ile elaqedar yaranır. I ve II dereceli atrioventrikulyar blokada tek-tek hallarda sağlam cavanlar, idmançılar, teyyareçilerde müşahide edilir. O, adeten yuxuda baş verir, fiziki aktivlik zamanı ise keçib gedir, bu

<< 1 [2] 3 4 ... 7 >>