alınmasına yöneldilir. Stabil fazada kardiomiopatiyaların müalicesi ambulator şeraitde kardioloq terefinden aparılır; ağır ürek çatışmazlığı pasiyentlerin kardioloji şöbeye periodik planlı hospitalizasiyasına, aradan qaldırıla bilinmeyen taxikardiya paroksizmleri, medecik ekstrasistoliyası, seyrici aritmiya, tromboemboliya, ağciyer ödemi tecili hospitalizasiyaya gösteriş sayılır.

Kardiomiopatiyalı pasiyentler fiziki aktivliyi azaltmalı, heyvan menşeli yağlar ve xörek duzunun mehdudlaşdırılması ile pehrize riayet etmeli, zererli verdişler ve etraf mühit amillerini uzaqlaşdırmalıdır. Bu tedbirler ürek ezelesinin yüklenmesini ehemiyyetli derecede azaldır, ürek çatışmazlığının proqressivleşmesini zeifledir.

Kardiomiopatiyalarda ağciyer ve sistem venoz durğunluğunu azaltmaq üçün diuretikler, ürek ritminin korreksiyası meqsedile aritmiya eleyhine preparatlar teyin edilir. Miokardın yığılma qabiliyyetinin ve nasos funksiyasının pozulması zamanı ürek qlikozidlerinden istifade olunur. Tromboembolik ağırlaşmaların qarşısını almaq üçün antikoaqulyantlar ve antiaqreqantlar tetbiq edilir.

Ağır hallarda cerrahi müalice aparılır: septal miopatiya (medeciklerarası çeperin hipertrofiyalaşan sahesinin rezeksiyası) ile mitral qapağın protezlenmesi ve ya ürek transplantasiyası.

Kardiomiopatiyaların proqnozu
Proqnostik cehetden kardiomiopatiyaların gedişi qeyri-qenaetbexşdir: ürek çatışmazlığı süretle proqressivleşir, aritmiya, tromboembolik ağırlaşmalar ve qefleti ölüm riski yüksekdir. Dilatasion kardiomiopatiyanın diaqnostikasından sonra 5 illik sağ qalma ehtimalı 30% teşkil edir. Planlı müalice aparıldıqda xestenin veziyyeti bir müddet stabilleşe biler. Ürek transplantasiyasından sonra pasiyentlerin 10 ilden artıq yaşadığı hallar müşahide edilir.


Hipertrofik kardiomiopatiyada subaortal stenozun cerrahi müalicesinin müsbet netice vermeyine baxmayaraq, emeliyyat zamanı ve ya ondan derhal sonra pasiyentin ölme ehtimalı yüksek olur (emeliyyat olunmuş her 6-cı xeste

<< 1 ... 4 5 [6] 7 >>