ölümdür. Ürek-ağciyer reanimasiyasının aparılması ile assosiasiyalı ağırlaşmalara aspirasion pnevmoniya, qabırğaların sınığı zamanı ağciyerin yaralanması, pnevmotoraks, hemotoraks, yanıqlar aiddir. Postreanimasion dövrde ekser hallarda müxtelif aritmiyalar, anoksik (hipoksik, işemik) ensefalopatiya, reperfuziya sindromu ile elaqedar miokardın disfunksiyası müşahide oluna biler.

Medeciklerin titremesinin diaqnostikası
Diaqnoz klinik ve elektrokardioloji melumatlara esasen qoyulur. Medeciklerin titremesi zamanı EKQ-şekil sinusoid eyrisini xatırladan, deqiqede 200-300 tezlikli eyni amplitud ve formalı müntezem dalğalarla; dalğalar arasında izoxettin olmaması; P ve T dişciklerinin olmaması ile xarakterize edilir.

Medeciklerin fibrillyasiyasında deqiqede 300-400 tezlikli, forma, müddet, hündürlük ve istiqametini fasilesiz deyişen dalğalar, onlar arasında izoxettin olmaması qeyde alınır.

Medeciklerin titreme ve seyrimesini massiv AATE (ağciyer arteriyasının tromboemboliyası), üreyin tamponadası, paroksizmal medecik taxikardiyası ve medeciküstü aritmiyadan differensiasiya etmek lazımdır.

Medeciklerin titremesinin müalicesi
Medeciklerin titreme ve ya fibrillyasiyası zamanı tecili süretde sinus ritminin berpasına yöneldilmiş reanimasion tedbiqler aparılmalıdır. İlkin reanimasiya prekardial zerbe ve yaxud süni teneffüs ve üreyin dolayı masajından ibaretdir. İxtisaslaşmış ürek-damar reanimasiyasının esas komponentlerine üreyin elektrik defibrillyasiyası ve AVL aiddir.

Reanimasion tedbirlerle beraber adrenalin, atropin, natrium-hidrokarbonat, lidokain, prokainamid, amiodaron, maqnezium-sulfat damardaxili yeridilir. Bununla yanaşı cereyanın (200-400C) her seriyasından sonra enerjinin artırılması ile tekrari elektrik defibrillyasiya aparılır. Üreyin tam atrioventrikulyar blokadası neticesinde yaranan medeciklerin titreme ve seyrimesinin residivlerinde medeciklerin tezliyinden üstün ritm tezliyi ile onların müveqqeti endokardial stimulyasiyası heyata

<< 1 2 3 [4] 5 >>