istifade olunur:

Elektrokardioqrafiya. Parasistoliyanın esas diaqnostik üsuludur. EKQ-deyişiklikler 2 avtonom ritmin olmasına delalet edir. Evvelki normal kompleksle növbeti patoloji kompleks arasındakı intervalın qeyri-stabilliyi onu ekstrasistoliyadan ferqlendiren esas elametdir. Anomal peysmeykerden siqnalın çıxışının blokadası intervalın daima deyişmesine, hetta müşterek komplekslerin yaranmasına sebeb olur.
EKQ Holter monitorlaşması. Bu üsul paramerkezin fealiyyetinin periodik xarakter daşıdığı ve ya xarici tesirlerle – fiziki yüklenme, emosional gerginlik, günün saatları, derman vasitelerinin qebulu ile bağlı olduğu hallarda tetbiq edilir. Ektopiyalararası intervalların iki patoloji kompleks arasındakı en kiçik mesafeye bölünmesi parasistolanın diaqnozunu tesdiqleyir. Diger ürek patologiyaları olmadıqda monitorlaşmaya tredmil-test, veloerqometriya elave edilir.
Üreyin ultrases müayinesi. Bu üsul ürek ezelesinin ritm pozğunluğuna sebeb olan üzvi zedelenmelerin aşkarlanmasında mühüm rol oynayır. Sonoqrafiyanın kömeyile tac arteriyaları, qapaqların veziyyeti, funksional ve struktur pozğunluqları, ürek atımının hecmi, kameralardan tezyiq, hipertrofik, aplastik, postinfarkt prosesler müeyyen edilir.
Maqnit-rezonans tomoqrafiya. Exokardioqrafiyanın kifayet qeder informativ olmadığı hallarda üreyin tomoqrafiyası aparılır. MRT hetta en kiçik struktur, funksional deyişiklikleri teyin etmeye imkan verir. Onun vasitesile parasistoliyanın inkişafına getirib çıxaran diger orqanların, endokrin vezilerin (böyrekler, qalxanabenzer ve böyreküstü veziler, hipofiz) patologiyaları aşkarlanır.
Parasistoliyanın müalicesi
Aritmiyanın aktiv müalicesinin zeruriliyi individual xarakter daşıyır, bele ki, pozğunluq ekser hallarda xoşxasseli gedişle seciyyelenir ve terapiyaya çetin tabe olur. Paramerkezin yaranması demek olar ki, hemişe diger patologiyalar ile bağlı olduğundan esas xesteliyin müalicesi gösteriş sayılır. Klinik praktikada aşağıdakı üsullardan istifade

<< 1 ... 3 4 [5] 6 >>