genişlenmmesi ve onların endotelinin deskvamasiyası ile xarakterize olunur. Daha sonra düyün parenximasının seroz impreqnasiyası ve eksudasiyası, limfoid toxumanın infiltrasiyası ve proliferasiyası baş verir. Bu struktur deyişiklikler patoloji proses limfa düyününün kapsulu hüdudlarında lokalizasiya olunmuş limfadenitin kataral ve hiperplastik merhelelerine uyğun gelir. Sonrakı qeyri-kafi gedişinde limfa düyününün irinlemesi, inkapsulyasiya olunmuş abses yaranır ve ya infeksiyalaşmış möhteviyyat etraf toxumalara sirayet edir, neticede paralimfadenit ve adenofleqmona inkişaf edir. Limfa düyününün irinlemesi neticesinde yaranmış ixoroz (çürüntülü) limfadenit gedişinin xüsusen ağır olmasına göre ferqlenir.

Nadir hallarda güclü eksudasiya ve fibrin çökmesi ile xarakterize olunan fibrinoz limfadenite; hemçinin limfa düyünlerinin süretle ve genişmiqyaslı mehvi ile inkişaf eden nekrotik limfadenite de rastlanır. Bununla yanaşı, limfadenitin xüsusi forması – hemorragik limfadenit de var. Patologiyanın bu forması Sibir xorası ve ya veba zamanı limfa düyününün qanla imbibisiyası (absorbsiyası) ile xarakterize olunur.

Limfadenit sade ve hiperplastik formalarında xroniki gedişata malik ola biler. Patologiya zamanı iltihabi proses bir limfa düyününü ve ya eyni zamanda yaxınlıqda yerleşen bir neçe limfa düyününü zedeleye biler. Etiologiyasından asılı olaraq spesifik ve qeyri-spesifik limfadenitler ayırd olunur.

Limfadenitin inkişaf sebebleri
Qeyri-spesifik limfadenitlerin töredicileri kimi limfa düyünlerine limfogen, hematogen ve ya kontakt yolla sirayet etmiş irin töreden flora – stafilokoklar ve streptokoklar, hemçinin onların toksinleri, toxuma parçalanması neticesinde emele gelmiş mehsullar çıxış edir. Qeyri-spesifik limfadenitler zamanı birincili ocaqlar irinli yaralar, panarisiya, furunkul, karbunkul, fleqmona, qızılyel iltihabı, trofik xora, tromboflebit, karies, osteomielit ola biler. Yerli iltihabi prosesler tez-tez regionar limfadenitle müşayiet

<< 1 [2] 3 4 ... 6 >>