Güvenmek isteyir insan, güvenmek. Sevgili olmasa da olar. Gözünü bağlayanda bütün yorğunluğunu, bütün ağrılarını, bütün yükünü unudub, güvendiyi insanın yanında özü ile rastlaşmaq isteyir. Bir insanın olmazda olmazlarından olmalıdır qarşısındakına güven vermesi ve aldığı güvene sahib çıxması. Ama görürük ki heçkime ne güven vermek serf edir, ne aldığı güvene sadiq qalmaq, ne de sahib çıxmaq.. En pisi de güven verdiyini zenn eden ve bizim güvenmek üçün özümüzü zorladıqlarımızın bizi yorması.. Yorursa, çalışmayın, deymez. Bir insana güvenmek üçün özünüzü zorlamayın. Onsuz ele bir an gelir ki baxdığınızda o insana güvenerken taparsınız özünüzü. Eger çalışacaqsınızsa belesi üçün çalışın. Başqası yorar.
Niyyeti belli olan insanlardan zerer gelmez. Ancaq niyyetinin ne olduğu belli olmayandan uzaq duracaqsan.