başladı. Ona qarşı qoymağa başladım.
Bele getseydi bu gece menim kabusum olacaqdı. Paltarımdakı bıçağı zorla da olsa aldım. Küreyinden vuracaqdım.
Vurmağıma az qalmışdı ki çevrilib bıçağı elimden aldı.
-Axmaqsan sen Zeyneb. Sence men sene inanaram?
Bitmişdim men. Elimdeki son silahıda almışdı. Var gücümle ona vurmağa başladım.
-Burax meni. Toxunma.
Ağlamağa başlamışdım. oysa dayanmırdı.
Birden qapı gurultuyla açıldı. Ola bilmez Muradın burda ne işi vardı?
-Mence sen de axmaqsan Fuad. Qadınıma tecavüz ede bileceyini düşündüyün üçün.
Sonra elindeki silahla iki defe ateş açdı. Fuad qanlar içinde yere yıxılmışdı.
Ne edeceyimi bilmirdim. Muradın meni bele görmesini heç vaxt istemezdim.
Murad gözlerini mene çevirib hirsle baxdı.
"Murad mene inanmalıdır Nermin. Mütleq. Bilirem doğru etmedim amma artıq olan oldu. Men onsuz nefes ala bilmerem"
Zeyneb Nerminle danışa danışa göz yaşları içinde boğulmuşdu. İçi yanırdı. O gün Murad Zeynebi Fuadın elinden qutarandan sonra Zeynebe 'bir daha qarşıma çıxma' deyib getmişdi.
Nermin Zeynebi sakitleşdirmeye çalışırdı.
"Ağlama Zeyno. Muradı bilirsen. Sene çox düşgündü. Onu da başa düş nişanlısını düşmeninin tecavüzünden qurtarıb. Ona biraz zaman vermelisen"
deyerek Zeynebi qucaqladı.
"Gözleyecem Nermin. Gözleyecem"
Axşam saat 8 olmuşdu. Zeyneb Nermingilde qalırdı. Nermin metbexde axşam yemeyi hazırlayırdı Zeynebse ona kömek edirdi.
"Öz derdlerimnen seni unutdum Nermiş. Bebişimiz necedi?"
Nermin Zeynebin bu sözünden sonra elini qarnına qoydu. Gülümsedi.
"Hele ki hiss etmirem onu. Qeribe bir hissdi. İçimde biri var. Onu men qoruyuram."
Zeyneb Nerminin yanına gelib elinden tutdu.
"Cemil ne edir bes?"
Nerminin gözleri doldu.
"Heç ne. Herden ele düşünürem ki bu uşağı o istemir. Ve bu menim canımı çox yandırır"
Zeyneb Nermini qucaqlayır.
"Men yanındayam Nermiş. Men hemişe yanındayam"
Zeyneble Nermin bir birlerinden ayrılarken Nerminin qolu stolun üstündeki bankaya deyir. Banka yere düşüb her yeri batırır.
"Off

<< 1 ... 5 6 [7] 8 >>