Mafiyanın Sevgisi
Bölüm 11
İnsanlar her zaman deyerdi- keçmişini bilmeden geleceyinde xoşbext olmaq mümkün deyil. Evveller buna inanmazdım. Hetta gülerdim. Çünki niye bir insan keçmişindeki sehvleri xatırlayıb geleceyinde kövrelsin ki? Men unutmaqdan qorxmazdım heç vaxt. Amma sehv fikirdeymişem. İnsan keçmii olmadan bir heçdi. Eger keçmişindeki sehvleri xatırlayıb ders almasan geleceyinde de eyni sehvlere yol verersen.
Amma men xoşbextem yene de. En azından sadece 2 ayımı xatırlamıram. Ailemi, bacımı, xalamı xatırlayıram. Sadece Muradın dediyi o unudulmaz sevgini xatırlamıram. Offf. Meni burda dustaq saxlamaqla neyi xatırlatmağa çalışır ki? Mecburi yox zamanla xatırlamalıyam.
Zeyneb bu fikirlerle özünü boğurdu. Xatırlamaq isteyirdi. O sevgini, o anları yaşamaq. Amma heç ne xatırlaya bilmirdi. Pencere önünde oturub bütün günü ağlamaqla çare tapırdı. Murad sessizce otağın qapısını açdı. Evvelce seyr etdi o çox sevdiyi mesum qadınını. Sonra esebleşdi ona bele günler yaşadan adamı tapa bilmediyi üçün. Bir eli qapının qulpunda qalmşdı bir elini de yumruq edib yavaş yavaş divara vururdu. Bu anda Zeyneb onu gördü. Gözleri dolmuş halda baxdı Murada.
---meni burada boşuna tutursan. Onsuzda heç ne xatırlamayacağam.
Murad derinden nefes aldı. Yavaşca içeri girdi. Zeynebe yaxınlaşdı. O qeder yaxınlaşdı ki Zeyneb heyecandan nefes ala bilmirdi. Elini saçında gezdirdi. Sonra dodaqlarında gezdirdi ekini. Gözlerinin içine baxdı. Zeyneb özünü ele alıb danışmağa başladı.
---neylemeye çalışırsan bilmirem amma bu heç neyi deyişdirmir. Emin ol
---sen de heç neyi deyişdirmeye biler Zeyneb. Amma menim hisslerimi daha da güclendirir. Sene her toxunduğumda daha çox bağlanıram sene. Daha çox arzulayıram seni. Sen indi başa düşmeye bilersen. Amma bil ki nefes aldığım müddetce sene menden heç kim toxuna bilmeyecek. Heç kimin seni sevmeye ixtiyarı yoxdu.
Murad bu sözleri deyib otaqdan çıxdı. Amma indi Zeyneb üçün daha çox çetin idi. Sanki bu oğlan özüne bağlamağın yolunu yaxşı bilirdi.

[1] 2 3 ... 14 >>