Olduğu yerden terpene bilmirdi Zeyneb. Donmuşdu yerinde. Muradın toxunduğu yerler od tutub yanırdı. Düşündü belke de düzgün edibmiş onu sevmek de. Amma yene de xatırlamadı heç ne. Ele isteyerdi ki onu nece sevdiyini, nece istediyini xatırlasın. Amma heyat.....
Murad içki siqaretle sakitleşmeye çalışırdı. Çetin idi Murad üçünde. Amma and içmişdi Murad xatırlatacağdı Zeynebe her şeyi. Bir Allah bilirdi Muradın elinden onun sevdiyi qadını almaq nece mümkünsüzdü. İçkisini içmeye davam ederken Cemil geldi.
Dostunu bele görmek istemirdi Cemil. Sanki dağılmışdı Murad. Zeynebsiz bir heç idi. Cemil anlaya bilmirdi. Murad bir qadına göre çox deyişmişdi. Evvel ki Murad biznes sahesinde reqiblerini arxada qoyan bir iş adamıydı. Qadınlar onun üçün 2ci plandaydı. Onu tanıdığı iller erzinde hemişe en güclü olmaq isteyen biri idi. İndi de güclü biridi amma indi çox işini şirketdeki tanıdığı adamlara tapşırır. Özünü Zeynebe hesr edir.
Murad pencereden şehere baxarken Cemili görmemişdi.
---daha ne qeder içeceksen qardaşım? Bu neyi düzeldir ki?
---heç neyi. Amma en azından bir az da olsa uzaqlaşıram fikirlerden
---ne menası var ki?
Murad cemilin bu sözünden sonra elindeki içki qedehini eseble yere vurdu. Berkden danışmağa başladı.
---ne menası var bilirsen? Menası budu dostum: Zeyneb meni xatırlamır. Mene olan sevgisini xatırlamır. Ona toxunduğumda qarşılıq vermir. Menim balacam dediyim o qız evvel ki sevgi dolu gözlerle baxmır mene. 17 yaşında olan qızı qaçırtdım men. Neye göre? Onu heç kimi istemediyim qeder istedim deye. Her gece menim olması üçün arzuladığım qadına toxunmadım. Neye göre? Hazır deyil deye. Amma peşmanam. Gerek onu qadınım edeydim ki indi menden başqasına gede bilmeyeydi.
Muradın eseble qışqıraraq, Cemili iteliye iteliye dediyi sözlerin hamısını eşitmişdi Zeyneb. Qapının ağzında dayanıb qulaq asmışdı bütün dediklerine. Gözleri dolmuşdu. Çünki peşman olmuşdu Murad ona toxunmadığı üçün ve bunu dile getirmişdi. Oysa ki Zeyneb Murada onunla olan anlarını,

<< 1 [2] 3 4 ... 14 >>