Leyla 18 yaşında, gözel tay-tuşlarından qamet ve qadına xas olan ne varsa üstün bir qızdır. Balacalıqdan atasını itirsede, anası bütün varlığı ile, çalışıb qızını taytuşlarından da yaxşı saxlamışdı. Ana ev işlerine gedir, elde etdiyi qazancla qızının ali mekteb xerclerini ödeyir, gözel paltarlar alır, "qızım heç kimden seçilmesin, atasızlıq hiss etmesin" fikrile elinden geleni edir. Bakının köhne mehlelerinden birinde, ana - bala keçinib gedirler.
Leyla- anacan icaze versen mende işlesem, bax Zemfirada işleyir, yaxşı maaşda verirler.
Desede: anası:- yox qızım ne qeder ki, canımda - can var seni işlemeye qoymaram. Sen derslerini oxu, başqa şey istemirem senden.
Bu mövzu hemişe evde, qan qarlçılığı salırdı.
Yene ananın dediyi olur, Leyla sükutu seçirdi.
Leylada derslerini oxuyur Namazını qılır, ev işlerile meşğul olurdu. Onun arzusu oxuyub İlahiyyatçı olmaq, Dindar bir oğlanla aile qurub, Allahın dinini tebliğ etmey, ve Axiret üçün azuqe yığmaq idi. Heyatında heç sevmemişdi, eli oğlan eline deymemiş, hemişe sevgi deyilen xestelikden qaçmışdı. Uşaq vaxtından Hicaba meyl etmiş, anasınında desteyile, 6-cı sinifden Hicaba girmişdi. Çox mesud idi, ancaq Axireti fikirleşir, haramlardan çekinir, halallarla kifayetlenirdi. Medrese refiqeleri sevgiden, eşqden, sevdiyleri oğlanlardan danışdıqda, O hemişe qaçınardı. Çünki onun danışacaq hekayesi yoxdu. Sevgi xesteliyinden amanda qalmışdı. Taa ki, Talehi görene qeder...
☆☆☆
Artıq neçenci defe idi ki, Talehi görürdü, bu
tesadüf qarşılaşmaya benzemirdi.
Leyla:
-Diyesen bu oğlan meni izleyir.?!
Fikirleri ile içinde çırpınıb dururdu.
-Yox.... Allah şeytana lenet etsin. Belkede
tesadüfdür.
Deyir, özüne teskinlik verirdi.
Keşke ele olaydı! Ama olmadı.
Yene Heftenin birinci günü idi.Leyla elm
ocağına telesirdi, anası:
-Leyla yene ac gedirsen hee?. Ay qız heç
olmasa bir stekan acı çay iç.
Deye can parası qızını, hemişe ki, kimi
yedirtmeye çalışdı. Amma Leyla yene:
-Ana yolda alacam ders arası yiyerem.

[1] 2 >>