Seher açılmıshdi. Leyla balkona çixib ishe, derse geden insanlara baaxir, Elm ocagindan qovulmagina heyfsilenirdi.
Anasi dükana çixmishdi. ÎLAHÎ! Men nece deyim anama? nece bashlayim? birden anasinin sesini eshiderek içeri girdi.
Xedice xanim elindeki zuqeni masanin üstüne rahlayaraq qizina dogru yürüdü.bOnu qucaqlayib sevincle:
-Deyirler bir iki güne pulumuzu verevey teze eve kòçüreceyler bizi. Nazli calan gil yir-yigish edir.
Leyla suni gülümsemeyle anasina raziliq elameti bildirdi. Biran evvel söze bashlayib bu agir yukden qurtulmaq isteyirdi.
Xedice xanim:
-Qismet bele imish... Elm ocagindan qovulmana kederlenib fikir etme.. o pulla dukan zad bir shey açarsan.. bir iki de ishci götürersen dolanib gederiy..... Xedice xanim rahat idi sanirdi ki Fatime bir shey öyrenib gunortaya yadin qizdan ne örendiyini sorushub bilecey. Onun üçün Leyladan heçne sormurdu.. niye beledir deye.
Leyla birden anasinin sòzünü keserek:
-Ana.... ana men sene bir shey dimey isteyirem..
Cedice xanim:
-de
qizim..
Leyla:
-Ana hirslenme.. qulaq as sonra... sonra istesen meni öldür..
Men..... men hir oglani sevirdim. sevirdim ama sene dimirdim..
Xedice xanim:
-Hiss etmishdim, anlamishdim Zamiqe yox diyende.. deyib qizina gülümsedi.
Bu gülümseme Leylani daha da cesaretlendirdi.
-Yox ana bildiyin kimi deyil... men artiq onu sevmirem.. o... o yoxdur. ana bilirsen bunu dimey çox çetindir..
Xedice xanim qizi üreklenib derdini desin diye dillendi;
-De qizim de mene demeyib kime diyeceysen..
Leyla dahada üreklenib:
-Ana men... biraz sükut ederek onu bogan nefesini udaraq.
-Men haamileyem....
Xedice xanimin gülümseyen üzü o an soldu. Elini üreyinin üserine qoyaraq bir addim geri atdi.. yerinde dura bilmeyib arxasi üsye yere düshdü.
Leyla:
-Anaaaa anaaa...
deye bagiraraq yere yixilan anasinin yanina çökdü. Anasinin bashini qucaqlayaraq:
-Ana qurban olum anaaaa qurban olum deyib...
gòz yashi axidirdi.
Leylanin sesine qonshulardan,ilk gelen Nazli arvad oldu.
Nazli arvad

[1] 2 >>