Gedirsense, gözünü menden tamam kesib get,

Gözünle barışaram – özünle barışmaram!

Yoxluğumun ucundan, hesretimin ucundan

Yuxuna qarışaram – özünle barışmaram!



Dilinin kor tiyesi öyrenibdi pis kese,

Pisini de öyerem, özge seni pislese.

Derd qelbini tek görüb qarmalamaq istese,

Derdine darışaram – özünle barışmaram!



Sen yanılan, yandıran, sen küsdüren, sen küsen,

Heç qapından girmerem, qayıt desen, gel desen.

Görsem dara düşmüsen, görsem yaman gündesen,

Yağınla vuruşaram – özünle barışmaram!



Çox eyri düzelerdi qovuşsaydı düz-düze,

İller ilme toxudu, söykenmedi söz-söze.

Elin yığnaq yerinde birden gelsek üz-üze,

Halını soruşaram – özünle barışmaram!



Axı mene kim çatar ağ günü dilemekde,

Qelebeni gezmeren qırmaqda-şilemekde.

Oğul-uşaq böyüdüb başçılıq elemekde

Yolunla yarışaram – özünle barışmaram!



Qelbe hopur sirdaşın her baxışı, her izi,

Düşmen çıxan dostun da ağır olur itkisi.

İşdir, senden başlayıb ölüm ayırsa bizi,

Qebrine sarışaram – özünle barışmaram!