de utanırsan"
Off neyleyim? Men bele şeylere öyreşmemişem.
Çayımı içib yumurtamı yeyecekdim amma üreyim
bulanmağa başladı.
"Ne oldu? Yaxşısan?"
Cavab vere bilmeden hamama qaçdım. Medemde
ne vardısa hamısını çıxartdım. Murad qapını
bağladığım üçün içeri gire bilmemişdi.
"Qapını aç Zeyneb. Yaxşısan?"
El üzüme su vurduqdan sonra özüme geldim.
"Yaxşıyam narahat olma"
"Eminsen? Aç qapını içeri gelim"
"Yaxşıyam Murad. Sen işe get gecikme"
"İş senden vacib deyil"
"Bilirem canım. Amma heqiqeten yaxşıyam"
"Yaxşı. Gün erzinde sene zeng edecem telefonun
açıq olsun"
"Tamamm"
Murad axır ki getmişdi. Ayaq seslerinden başa
düşmüşdüm.
Murada yaxşı olduğumu demişdim amma yaxşı
deyildim.
Başım dönürdü, üreyim hele de bulanırdı. Off
yeqin yorğunluqdan idi.
Otağıma keçib biraz istirahet etseydim keçerdi.
Elbette Nermin icaze verseydi. Telefonum
dayanmadan çalırdı.
"Eşidirem Nermin. Sen mensiz nefes ala
bilmirsen?"
"Yoo ala bilirem. Sadece seninle alanda daha
teravetli olur"
"Bu qeder zarafatcıl olma"
Gözlerimi süzdüm sanki o görürmüş kimi,
"Ne olub yene?"
"Bu gün bebişler üçün bezi paltarlar alacağam
sen de mütleq menimle gelmelisen"
"Off Nermin her getdiyin yere men gelmek
mecburiyyetindeyem?"
"Hee"
Cavabımı almışdım. Başqa seçimim yox idi.
_________________
"Zeyneb bunlara bax nece de şirindiler"
Nerminin gösterdiyi paltarları bir bir baxırdım.
Hamısı çox şirin idi.
"He düzdü. Çox şirindiler"
"Göresen senin uşaqların üçün ne vaxt
alacağıq?"
"Ne bilim"
Biran özümü qucağımda uşaqla düşündüm. Ne
qeribe bir xeyal idi.
_______________
Nerminle alış verişden sonra bir kafede yemek
yeyirdik. Amma menim yene de üreyim
bulanırdı.
Nerminin meni bele görmesi neticesinde sonum
xestexanada olmuşdu.
"Nermin boşuna geldik bura"
"Qoy ona hekim qerar versin"
Sonunda hekim elindeki neticelerle yanımıza
geldi.
"Buyurun otağıma keçek"
İkimizde hekimin otağına keçib oturduq. Off bir
an evvel desin de neticeleri gedim. Xestexanalar
meni

<< 1 2 3 [4] 5 6 ... 9 >>