sıxır. Yaşadıqlarımdan sonra.
"Zeyneb xanım bir defelik söze girecem. Siz
hamilesiniz"
Nermin sevinc qışqırıqları atarken men hele de
hekime baxırdım. Hamile? Men?
"Eminsiz?"
"Elbette. Emin ola bilersiz"
__________________________
"Nergiz yeni işin artıq Murad beyin evinde
xidmetçilik etmekdi. Tekce xidmetçilik yox hem
de mene lazımı melumatları getirmekdi"
"Bilirem Xalid bey. Siz narahat olmayın. Her
şeyden xeberiniz olacaq"
Nerminle ayrılıb eve gelenden sonra bütün günü
elim qarnımda idi. Menim uşağım, menim
körpem. Çox qeribe bir hissdi heqiqeten. İçimde
bir körpem var.
Ve indi men her şeyden evvel onu
düşünmeliydim. Onu qorumalıydım. Bu çirkli
dünyaya onun kimi saf, temiz bir körpeni
dünyaya getirmekle düzgün mü edirem bilmirem.
Amma o mene bize bir hediyyedi. İkimize verilen
hediyye. Üzümde yaranan gülümseme meni bu
düşüncelere iteleyirdi.
Göresen qız olacaqdı yoxsa oğlan?
Heyecanlanmamaq elde deyil. Bu hissi yaşamaq
heqiqeten gözeldi.
Nermin bu xeberi eşidenden sonra demişdi ki
menim uşaqlarımla senin uşağın bacı qardaş
olacaq. Birlikde oynayarlar.
Bizim kimi yaxın dost olarlar.
Murad bu xeberi eşidende ne edecekdi göresen?
Her halda sevincinden deli olacaq.
____________________
Qapı döyüldü. Aşağı enib qapıya aaçmağa
getdim. Qapını açanda qabağımda bir qız
gördüm. Uzun boy sarışın bir qız idi.
Tanımadığım biri. Yanında da Murad, Cemil ve
evin qorumaları vardı. İçeri keçdiler.
Qeribe baxışlarımı qızın üzerinden çekmirdim.
Kim idi bu?
Murad, Cemil içeri keçib qonaq otağında oturdu
qız ise ayaqüste qalmışdı.
Muradın yanına keçib oturdum.
"Murad bu qız kimdi?"
Murad ona ve mene baxaraq gülümsedi.
"Sevgilim bu qız artıq yeni xidmetçimizdi. Senin
yorulmağını istemirem"
İçimdeki eseb hüceyreleri yeniden baş
qaldırmışdı. Men xidmetçi istemirdim. Hele o
Aygün meselesinden sonra heç istemirem.
Öz evimin xanımı ola bilerem. Ev işlerini pzüm
ede bilerdim.
Qızın yanında onu istemediyimi deyib

<< 1 ... 3 4 [5] 6 7 ... 9 >>