kimse meni bu veziyyetde, qapının ağzında bele görsün.
Heyete addım atanda beş il evvel ele bu heyetde o axşam baş verenler zehnimde tekrarlandı. Emim oğlu Yasinin sesi qulaqlarımda eks- seda verdi:
" Toxunmayın qıza! Menem günahkar! Men özüm !!! "
Atamın o axşamkı qezebli sesi ruhumu yeniden silkeledi:
" Menim daha sen adda qızım yoxdur! Öldün menim üçün! Bunu bele bil! Öldünnn..!!! "
Nenemin feryad eden o nale dolu sesi bu seslerin içinde tekrarlandı:
" Analıq haqqımı size halal etmerem, bu uşaqlara eliniz qalxsa! Başınız göye ucalacaqsa evvelce meni vurub öldürün! "
Bütün bunları xatırlayıb dolub- doluxsunmuş halda emimin yanına düşerek berbad ehval - ruhiyyede eve doğru addımlamağa başladım.
Sanki aradan heç beş il keçmemişdi, her şey, bütün yaşananlar dünen olmuşdu.
Emim pillekenleri yuxarı qalxıb Metanet bibini sesledi. Men bir pille bele yuxarı qalxmağa cesaret ede bilmeyib pillekenin ağzında dayanıb qalmışdım. Emim birden geri çevrilib mene baxdı. Teeccüblendi:
-- Orada niye dayanmısan?
Qeherlendim. Dodaqlarım seyridi. Men bu evden göz yaşlarımı qelbime axıda- axıda gelinlikle çıxıb getdiyim o gün ağlıma getirmezdim ki, bir gün qucağımda körpe ile mehv olmuş taleyimi de çiyinlerime yük edib sıxıla- sıxıla bu evin qapısından içeri gireceyem. Ağlıma getirmezdim....
Cavab vermek iqtidarında olmadığımı gören emim narazılıqla dedi:
-- Özünü özge adam kimi aparma. Qalx yuxarı. Dayanma orada.
Bu kövrek ve hessas halımda emimin bu sözleri meni daha da kövreltdi. Yanağıma ixtiyarsız süzülen göz yaşlarıma daha heç cür engel ola bilmedim. Lakin bütün cehdimle sesimi içerime vurub, hönkürtümü boğazımdaca boğdum.
Bu vaxt Metanet bibi ve yanında Lale, onlar her ikisi eyni anda eyvana çıxdılar. Meni görmesi ile gözlerine inanmayıb içini çeken Lale quş kimi qanadlanıb uça- uça pillekenleri enib yanıma geldi. Metanet bibi elini dodaqlarının üstüne apardı.
-- Yağmur... Qızım...
Necef emi deyesen kövrelmişdi, lakin tebietine xas bir

<< 1 2 [3] 4 5 ... 11 >>