etmeye bilir. Bunu nezere alıb diqqetde saxlayın ki, meni xefife almayın. - deyib, sonra elave etdi- Sizin atamla görüşünüz baş tutanda men şeherde deyildim. Eger birge işlemek qerarı almışıqsa menim de müqavilenin şertleri ile tanış olmaq hüququm var.
-- Elbette, buyurun! - Şirket nümayendesi onun fikrine hörmetle yanaşdı.
Pünhan senedleri gözden keçirdiyi bu meqamda qarşı masaya keçib onunla üzbeüz eyleşen genc bir qız oğlanın diqqetini özü de hiss etmeden önünde duran senedlerden yayındırdı. Nezerleri qarşı masaya zillenib qaldı.
Bir anda ofsunlanmış kimi gözünü qızdan çeke bilmeyen Pünhan gelecekde iş quracağı emekdaşın ona ne dediyini artıq duymurdu bele. Çox keçmedi ki, qovluğu qapayıb bütün diqqetini qarşı masaya cemledi.
Bu deqiqelerde qız onunla üzbesuret eyleşen refiqesi ile şirin söhbete dalmışdı.
Onun çiynine dağılmış gece kimi qara, şümal düz saçları, girde üzü, dolu yanaqları, balaca burnu ve dolğun dodaqları vardı. Gözel gözleri ve yanağındakı qemze onun uşaq kimi mesum çöhresine biraz da gözellik qatmışdı.
Pünhan artıq bura ne üçün geldiyini, en esası masadakı adamı bele unutmuşdu.
Qız ise qonşu masadan ona zillenmiş bu baxışların ferqinde bele deyildi.
Pünhan ona heyecan veren hiss ve duyğuların
sehrinde itib- batmış bir halda özünden biixtiyar pıçıldadı:
" Sen kimsen, bele? "
-- Anlamadım, Pünhan bey.
Pünhan qulağına dolan bu sesle masada tek olmadığını xatırlayıb özünü derhal topladı. Üzünü emekdaşa tutub :
-- Üzr isteyirem. Eger atam da razılığa gelibse o zaman xeyirli - uğurlu olsun!- deyib ona el uzatdı. Bir- birinin elini sıxdılar.
Pünhanın nezerleri yeniden qarşı masaya doğru yöneldi.
Hemin gün Pünhan emekdaşını yola saldıqdan sonra da kafeni terk etmemişdi. İlk baxışda vurulduğu qızın masadan qalxdığı ana, deqiqeye qeder sebr edib gözlemiş, onun kim olduğunu öyrenmeyi qerara almışdı.
Qızın diqqetini çekmeden onun mindiyi taksinin izine düşüb teqib etmişdi. Yollar onu heç texmin etmediyi qapının önüne

<< 1 ... 4 5 [6] 7 8 ... 11 >>