deyir ki, artıq bir neçe seansdır Pünhan yoxdur. Ümumiyyetle, bu barede qetiyyen maraqlanmır. Dermanları doğrudan da qebul edir, ya yox, hele bunu da bilmek olmaz. İndi bütün bunlardan sonra sen buna inanırsan ki, o, daha evvelki Pünhan deyil?
Necibe xanım kederli bir ah çekdi:
-- İnanmaq isteyirem! Bu gerçeyi qebul etmek isteyirem artıq! Çünki daha yorulmuşam onun sarıdan qorxu, heyecan keçirmekden! Eslinde belke de o, doğru deyir. Bilmirem, belke de doğrudan da sağalıb.
Tofiq qaşlarını çatıb sınayıcı nezerlerle heyat yoldaşını süzdü:
-- Neden bu qenaete gelmisen?
Necibe xanım oğlunun duyub- duymadığına emin olmaq üçün baxışları ile salonun qapısını yoxlayıb erine sirr geldi. Asta sesle :
-- Artıq bir müddetdir bir qız barede söz salır yanımda. Deyesen çox xoşuna gelir. Ağlı- fikri onun yanındadır. Hedden- ziyade maraqlanır qızla. Evveller bu haqda düşünmürdü bele. Çox deyişilib. Hereket ve davranışları, reftarı da bir başqadır. Yeni, dediyim odur, yaxşı menada deyişiklik hiss edirem oğlumuzda. Fikri de ciddidir. - dedi.
Tofiq xanımından duyduğu bu xebere rahatlamaq evezine daha da tedirgin oldu. Narazılıqla dilini nirçıldadıb etiraz elameti olaraq başını buladı:
-- Yox- yooxx.... Necibe! O, çox söz deye biler. Çoxundan xoşlana biler. Men onun tam sağaldına emin olmayana kimi bele mesuliyyetin altına gire bilmerem. Kiminse balasına bile- bile zülm ede bilmerem.
Necibe erinin bu sert reaksiyasından narahat olmağa başladı.
-- Tofiq, xahiş edirem senden, onun da yanında bele keskin sözler danışıb daha böyük sehv etmesine sebeb olma. Gördün ki, bir kelmene verdiyi reaksiyanı?
Tofiqin acı istehza ile dodağı qaçdı:
-- Ay sağ ol! Bax, men de ele bayaqdan bunu sübut etmeye çalışıram. Ölenlerin oldu indi behiştlik! Özün öz dilinle etiraf edirsen ki, oğlumuz hele sağalmayıb.
-- Tofiq ....
-- Men göresen harada sehv etmişem ki, bele bir cezaya mehkum olunmuşam? - Tofiq ümidsiz nezerlerle xanımını süzüb ağır - ağır başını buladı -
Servetim var,

<< 1 ... 8 9 [10] 11 >>