göre bütün dünyanı qarşıma almağa hazıram! Bu yolun bir ucunda meni ölum gözlediyini bilsem de, niyyetimden el çekib, fikrimi deyişen deyilem. O, qız menim olmalıdır! Olacaq da!
-- Heç bu haqda düşünmüsenmi ki, hemin qızın sene könlü var, ya yox? - Necibe xanım qaşlarını çatdı. Teessüf hissi ile başını buladı. - Bizi künce sıxışdırıb mecbur etmekle iş hell olunmur. Özünu bu qedermi unutmusan sen? Qürurun, menliyin heçmi yoxdur senin? Yeniyetme deyilsen, 32 yasın var. Bu qeder ucuz tutma özünü! Bu nedir, bir qız üçün deli- divane olub arxasınca sürünürsen!
-- Besdir!!! Sus!!!
Pünhan anasına bağırıb özune hakim ola bilmeyerek qarşısında duran jurnal masasını bir anda coşan qezebi ile vurub aşırtdı. Leman bu qefil hemleden qorxub ellerini üzüne apardı. Titreye - titreye bir anasına, bir de qardaşına baxdı.
Pünhan bunu görse de gerginlikden üzünün cizgileri titreye-titreye anasına eşitdirdi:
-- Oturub bir qerara gelin! Eks halda men günü sabah Azerbaycana yola düşecem. Meni vadar etmeyin ki, başımın çaresine özüm baxım!
Sebri hövselesi tükenen Necibe xanım yerinden qalxıb oğluna sesini bozartdı :
-- Mene diqqetle qulaq as, Pünhan! Ağlını başına top ele, atanı tebden çıxarma! Sen bu ağılsız hereketlerinle onsuz da onun sonuna çıxacaqsan! Sehve yol verib bizi camaatla düşmen eleme! Biz sene telesmemeyi, sebrli olmağı, en esası ise müaliceni sona çatdırmağı teklif edirik. Senin rifahın üçün bunu isteyirik senden. Biz senin valideynlerinik, senin düşmenin deyilik!
-- Men deyeceklerimi dedim! Sonra menden incimeyin!
-- Eyy ..! Özune gel! Bu ne hereketdir?
Tofiqin sert sesine her ikisi geri çevrildi. O, teeccüb ve heyret içinde onlara doğru gelib mat-meettel oğlunun üzüne baxdı.
-- Seninleyem! Anana qarşı bu ne heddini bilmezlikdir edirsen? - Tofiq sesinin tonunu biraz da qaldırdı- Men susub ötürdükce sen özünü Bağdadda kor Xelife sanırsan?
Pünhan baxışlarını yerden qaldırmadan atasını dinlese de bu ele uzun sürmedi. O, artıq söz eşitmemek üçün durmayıb

<< 1 ... 10 11 [12] 13 14 ... 16 >>