iti addımlarla salonu terk eledi.
Tofiq onu saran gerginlikle xanımına baxdı.
-- Ne baş verib?
-- Rehmangile elçi getmeyimizi isteyir. Men de senin ne düşündüyünü gizletmeyib açıq danışdım. Neticesi de bu oldu.
Tofiq gözlerini bir nöqteye zilleyib fısıldadı. Sükuta qerq olub xeyli düşünceli göründü.

Aradan xeyli vaxt ötdu. Bu müddet Pünhanı qerarından dönmeye neinki kömek etmişdi, eksine Yağmura olan hissleri biraz daha möhkemlenmişdi. O, indi Yağmurdan başqa heç ne düşünmek iqtidarında deyildi. Heyatında yer alan ne varsa arxa plana atmışdı. Daha işleri ile de bir o qeder maraqlanmırdı. Ata- anasını razı sala bilmeyin yollarını arayan Pünhan bu fikirle yatıb- qalxır, meseleni yoluna qoya bilmediyini gördükce hereket ve davranışlarına hakim ola bilmirdi.
Oğlunun fikrinden vaz keçmediyini ve evde bu mövzu ile bağlı demek olar her gün yeni bir qalmaqal yaratdığını gören Tofiq bütün bunlara son qoymaq ümidi ile çox düşünüb- daşındıqdan sonra bir gece onu yanına çağırtdırdı. Pünhan yene öyüd- nesihet eşideceyi ve her zaman olduğu kimi atasından o ki var danlaq yeyeceyi qenaeti ile könülsüz addımlarla onun qarşısına çıxdı. Sesi- semiri çıxmadan dayanıb ne deyeceyini gözledi.
Onu başdan- ayağa diqqetle süzüb, nehayet dile gelen Tofiq sözü uzatmadan birbaşa metlebe keçdi.
-- Men o qapıya gedib o, qızı seninçün isteyecem. Bunu edecem! Ancaq indiden deyirem, bil, " Yox " cavabı alıb eliboş geri qayıtmalı olsam, ikinci defe buna cehd etmeyecem! Ve sen de bunu bir daha menden teleb etmeyeceksen! Aydındır?
Atasından bu kelmeleri duyanda Pünhan texmininin onu yanıltdığını anladı. Xeyli yüngülleşdiyini hiss etse de, dinib bir söz demedi. Tofiq oğlunun bu sükutu qarşısında qetiyyetle :
-- Ondan sonra bu mövzu bir defelik bağlanacaq! - dedi. Ardınca da elave etdi- Men, Rehmanla bir ton çörek kesmişem! Aramızda illerin xetir- hörmeti var, istemirem qız üstünde salamı kesib bir -birimizden üz dönderek. - Zendle yene oğlunu süzdü - Çatdı fikrim sene?
Pünhanın

<< 1 ... 11 12 [13] 14 15 16 >>