zarafatını bele etme! Yasin her şeyden vaz keçer, o qızdan vaz keçmez. Ümumiyyetle başqasına mexsus olan birine göz dikmek düzgün deyil. Bele düşünmeyin her kesden evvel mene xeyanetdir! Xeyaneti esla bağışlamadığımı bilirsen. Sevdiklerime el uzadanı heyatımdan sildimse bunun geri dönüşü olmur! Bir daha xatırladıram ki, unutmayasan!
-- Yaxşı da " Mişkam " zarafatdan da anlamırsan?- O, her zaman mene bele xitab edirdi. Ters- ters onu süzdüyümü görüb :
-- Eyyy....Men bu baxışların menasını yaxşı bilirem.- dedi- Ele baxma mene. Neyleyim axı, başdan -ayağa yaraşıqdır da! Baldır, bal! Mende günah görme, zehmet çekib bu qeder şirin olmayaydı...
Tenge gelmiş bir tövrle gözlerimi süzdürüb of çekdim.
-- Men sene hele de neyçün tablanıram, bax, bunu bilmiş deyilem. Düzü özüme de qeribe gelir. - dedim.
O, adeti üzre dodaqlarını şıltaq bir eda ile büzerek öne doğru uzatdı. Uşaq sesi ile cavab verdi:
-- Çünki men senin başının belasıyam! Çünki seni çoox sevirem, Mişkam!
-- Hmmm...- Mezemmetle üzüne baxaraq qolundan tutub cekdim- Gel görüm!
***
Yasin qapıdan çıxanda telefonuna tekrar zeng geldi. Zeng vuran idmançı dostlarından Rüstem idi.
-- Salam qardaşım. Kefin yaxşı olsun, her şey öz qaydasındadır. Bir neçe saat olar çatmışam men de. He elbette, mütleq görüşerik...
Onun dostu ile danışdığı bu deqiqelerde Pünhan hele de burada idi. O, bir az evvel Yağmuru onun xeberi bele olmadan nezerleri ile qapıdan içeri ötürse de çıxıb getmemişdi. Bir qeder irelide saxladığı maşından qapını gözetleyirdi.
Yasin dostu ile söhbete köklense de ondan cemi bir neçe addım irelide dayanmış maşın diqqetini celb eledi.
Sükan arxasında eyleşmiş tanımadığı bir adamın emisinin qapısını izlemesi ona qeribe göründü. Qulağı telefonda olsa da dayandığı yerden şübheli nezerlerle maşının içine baxaraq zehninde hemin adamın kimliyini incelemeye başladı. Maşının nömre nişanına nezer saldı. Tanış gelmedi.
Söhbete son verib maşına doğru getmeye hazırlaşırdı ki, Pünhan Yasinin diqqetini

<< 1 2 [3] 4 5 ... 16 >>