Bundan sonra bağışlaya bilmeyeceyim insanlar var heyatımda, ne olursa olsun görmek istemediklerim, sehvlerini unuda bilmediklerim var. bağışlamaq böyüklükdürse, bundan sonra bir böyüklük çatışmasın heyatımda etdikleri bu qeder çirkinliye baxmayaraq helede “insanam” deye gezen insanlar var bu heyatda, nağıl qehremanı deyilem, çox incidim başa salmaq kaş ki mümkün olsaydı, ne mülayim olmaq isteyirem, ne de edilenlere boş yanaşmaq isteyirem, içime ata - ata içimde yer qalmadı, içim bu qeder doluyken kimi, nece bağışlayım? küreyimde o qeder iz varki, üreyim o qeder doluduki , qulağımda ele sözler qalıb ki heç bir zaman unudulmur. İncidiyimnen keçdim, amma bağışlamaq mümkün deyil...