Bir gun bir nurani qocanin yolu denizin kenarindan dusur. Gorur ki, sahil usaqlarla doludur. Kimisi topla oynuyur, kimisi bir-birini qovur, kimsi denizde cimir, bir sozle eylenirdiler. Amma bir usaq lap uzaqda tekce oturub. Usagin tek oturmagi qocaya maraqli gelir. Ona teref getmeye basliyir. Qoca nefesi tengiye-tengiye addimlayir, oglana catmaga 5-6 addim qalmis bir qeder uca sesle deyir:" Oglum niye bu usaqlara qayiniyib qarismirsan? Niye bir kenera cekilib oturmusan? Etrafina bax, gor bir nece gozeldir. Tanrinin yer uzune bexs etdiyi bu gozelliye baxib zovq almaq, sukur etmek lazimdir, oglum." Oglan basini qaldirmadan cavab verdi:" ALLAH meni mehrum edib bu gozelliklerden, baba. Yalniz eside bilirem denizin sesini, yasdilarimin guluslerini. Goresen ne etmisem, hansi sehvim olub ki, ALLAH bele cezalandirib meni? Neylemisem ki, meni hesret qoyub gun isigina?" Oglanin bu sozleri qocaya pis tesir etdi. Diz cokdu qoca. Ellerini acdi goylere:" YA REBBIM! Ey yeri goyu yaradan! Ey alilerin alisi! Rehm et bu aciz quluna. Nur ver onun gozlerine. Izn ver gorsun yer uzune vurdugun naxislari..." deye yalvardi. Tanri qocanin dualarini esitdi. Isiq verdi oglanin gozlerine... Bir muddet kecdi aradan. Yene hemin yerden dusdu qocanin yolu. Gorduklerine inana bilmedi qoca. Hemin oglan suseleri sindirib, cilik-cilik ezib, ustunden qum sepirdi. Usaqlar qacanda suse qiriqlari ayaqlarina batirdi. Oglan ise qiraqda durub onlarin halina gulur, hetda demek olar ki, zovq alirdi. Bu sehne cox pis tesir etdi qocaya. "Ey qadir ALLAH bagilsa meni, kec gunahimdan. SENDEN ne qeder efv dilesem yene de azdir..." qoca derin pesmanciliq hissi ile uzaqlasdi oradan...

Cox vaxt islerimiz duz getmiyen zaman "Niye bele odu? Niye ele menim basima gelir bele isler? Kime neylemisem men?" deye gileylenirik, sikayetlenirik heyatimizdan. Amma unutmayaq ki, heyatda ne bas verirse, ureyimizce� olub olmamasindan asli olmayaraq, her sey yaxsiliga dogrudur. Ne olursa olsun ALLAH bilen meslehetdir...