Külekli bir havada sönmesin deye elinle kenarına çeper çekdiyin zeyif bir kibrit alovu.Amma senin üçün güneş istisine beraber bir ateş.Bax bu kiçik ateş seni ovundurur.Çünki vicdanını donduran,olmazları isiden kiçik qığılcımdır ümüd.
Çaresiz addımlayırsan mücerred istiqametde.Yol bilmeden,iz görmeden,elinde tonqal tutmuş ve işığın ona fayda vermeyeceyi kor bir dilençiye benzeyirsen.Çıxırsan bir-bir pilleleri ve en son birce pille qalır.Lakin yerinde dibi görünmeyen ucsuz-bucaqsız qaranlıq.Sonuncu pille...Sen İrelileyirsen hedefine varmagın serxoşluğu ile.Elini cibine atırsan ve titrek ovucunda kiçik bir ümüd çixarırsan.Son addımın,son ümüdin olan kiçik bir ümüd senin dünyan,senin arzuların,senin isteklerin,senin göz yaşların,qısacası her şey var.
İstemeyerekde olsa atırsan ümüdini sonuncu boş pillenin yerine.Böyük bir qaranlığı dolduracağını inandığım kiçik bir ümüd pillesi.Belke deyirsen,belke titrek ve ümüdsüz bir sesle,amma olmur.Acı heqiqet sene qorunur.Neheng zülmet boğur senin bütün ümüdlerini.Artiq heyat senin üçün boş bir pilleden ibaretdir.Dözmürsen sende.Sonuncu ümüdinin arxasınca atırsan özünü qaranlığın içine son ümüd ile.Çatmaq ümüdü ile. . .
umid etmekle coxweye nail olmaq olar.egerki bir insan hecneye umid etmirse dimeli o insan yawamir.umidsiz sabah acilmaz
Umid menim padruqamin ni$anlisidi.
»Sevgi Dünyası
»Oxu zalına keç