Sevgi hara gedir deye soruşdu balaca atasından...O, ölür oğlum. İnsanlar ellerinde olanın deyerini bilmirler. Sadece seve bilmirler!
Düşündü balaca biraz....Bax, gör men böyüyecem ve insanlara kömek edeceyim, dedi balaca Xoşbextlik.
Xoşbextlik böyüdü ve böyük bir adam oldu. Verdiyi sözü ise hele unutmamışdı..Var gücü ile insanlara kömek edmeye çalışırıdı....
Zaman keçdi ve Xoşbextlik böyükden balaca ve çirkin bir şeye çevrildi. Özünün bu halına çoox qorxdu.
Dahada mehv olmaqdan qorxub, uzun bir yola çıxdı ki, belke derdinin dermanını tapa. Yolunda heçkime ve heçneye rast gelmir..Çox yorulub oturdu bir ağacın altında dincelmek üçün.
Hava qaraldı ve birden meşede ayaq sesleri eşitdi. Sonra bir qoca , dilençiye benzer qadını gprdü. O, ayaqyalın idi. Qadına qaçaraq yaxınlaşıb, oturub dincelin. Yaginki çox yorgunsuz dedi, Xoşbextlik.
Qadının ayağları yerinde durmurdu. Yıxıldı. Biraz istirahet edib, öz ehvalatını Xoşbextliye danışmağa başladı :

-İnsan çox inciyir onu qoca ve heçneye gereksiz hesab edende. Men axı hele çox cavanam ve menim adım Sevgidir.
-Sizmisiniz sevgi? -çox teecüblendi Xoşbextlik, - axı men bilirem ki, Sevgi dünyada en gözel hissdir.
Sevgi ona diqqetle baxıb soruşdu:
-senin adın nıdir bes?
-Xoşbextlik.
-Doğurdan? Ele mende eşitmişdim ki, Xoşbextlik en gözel hisslerden biridr.
Bu sözlerden sonra, o bir güzgü çıxarıb Xoşbextliye uzadır.
Xoşbextlik, öz eksini görüb hönkürtü vurmağa başladı. Sevgi, onun yanına gelib berk-berk qucağladı.
-Gör bizi bu pis insanlar ve taleh ne günlere qoydu. Xoşbextlik ise ağlayırdı.
-Eybi yox. Eger biz bir olsaq, bir-birimizin qayğısına qalsaq, biz tez sağalıb, yenede cavanlaşa bilerik.
ELe o günden, o ağacın altında Sevgi ve Xoşbextlik bir-biri ile ehd bağladı. Heç vaxt ayrılmayacağlarına söz verdiler. Ve ....

Ve o günden kiminse heyatından sevgi gedirse, Xoşbextlikde onunla birge gedir. Ayrı-ayrılıqda heç vaxt ne sevgi nede xoşbextlik olmur.

İnşallah hamının heyatında Sevgi ve Xoşbextlik hemişe ola

~A_N_T_i_K__V_A_R~ [OFF] (24.07.2012 / 22:33)