Yanvar ayının axırında hava tutuldu; şaxta yox idi, etrafı duman bürümüşdü. Het qarı eliller evinden gelmişdi; o, derhal metbexe cumdu. Qarının gümrah ve şaqraq sesi evi başına götürmüşdü. Onun texminen yetmiş yaşı olardı; lakin özünün hesablamalarına ve dediyine göre, Ceffersonda[1] xanımların müxtelif yaşlarını nezere alsaq (gelinlerden tutmuş ta nenelere qeder) qarı az qala bütün şeherin beşiyini terpetmişdi; buna göre de onun ya yüzden bir qeder az, ya da ele üç yüz yaşı olar.
Qarı ucaboylu ve arıq idi; ayağında üstü nem rezin şap-şapları, eyninde ise uzun, siçan renginde xez paltosu vardı. Üstü haşiyeli bu xez paltolar texminen qırx-elli il bundan qabaq debdeydi. Qarının çox da köhne olmayan açıq qırmızı rengde şlyapası onun baş örtüyüne kip oturmuşdu; elinde çanta vardı. Qarı heftede bir defe eve gelerdi ve bele vaxtlarda adeten elinde naxışlı yol çantası olardı. Lakin şeherde on sentlik mallar dükanı açılandan sonra onun naxışlı yol çantası ordan su qiymetine aldığı ve içine min cür kağız-kuğuz yığdığı kağız çantayla evez olunmuşdu; qarı elindeki hemin kağız çantasını yellede-yellede, uşaq sevinciyle metbexe girib ucadan qışqırdı:
- Miss Menni! Heyetinizde qatır var!
Missis Heyt qızdırıcı sobanın yanında sallağı oturub közermiş kömürleri vedrenin içine yığırdı; celd ayağa durdu ve vedreni götürüb gözlerini Het qarıya bereltdi, sonra hökmlü ve qetiyyetli sesle bağırdı:
- Ay seni! İt uşaqları!
Qadın inadkar bir celdlikle metbexden çöle çıxdı; vedreni elinden buraxmayan bu qadının texminen qırx yaşı olardı, dolu bedenliydi. Onun üzünde sonsuz, lakin dinc bir hüzn vardı; sanki hansı qadınlarınsa, özü de xüsusi leyaqetleri olmayan qadınların ucbatından dul qalmışdı. Eynine çitden don, sviter geyinmişdi, başına kişi şlyapası qoymuşdu; bütün şeher bilirdi ki, bu şlyapa on il bundan qabaq ölmüş merhum erinden qalıb. Qadının ayağındakı uzun ve düymeli kişi çekmeleri özününkü idi. Corabları zanbaq başına oxşayırdı. Şeherde hamı bilirdi ki, bu
»Eserler ve Edebiyyat Gecesi
»Oxu zalına keç