oldu. Enrike cefteni çekdi ve bir elinde tapança, o biri eli ile qapını açdı.
Onun qarşısında elinde sebet tutmuş bir qız dayanmışdı. Başı yaylıqla örtülü idi.
- Salam, -Enrike dedi ve qapını örtüb cefteni yerine saldı.
Enrike qaranlıqda qızın nefesini duydu. Sebeti onun elinden aldı ve qızın çiyninden dartdı.
- Enrike!
Enrike qızın gözlerinin parıldadığını, sifetinin ise yandığını görmedi.
- Gedek yuxarı,-Enrike dedi,- Küçeden kimse evi izleyir. Sen onu gördün?
- Yox,-qız dedi.- Men mendecerden keçib geldim.
- İndi onu sene göstererem. Çıxaq aynabende...
Onlar pillekenle qalxdılar. Sebeti Enrike tutmuşdu, onu çarpayının yanına qoydu, sonra künce qısılıb heyet qapısının arxa terefine boylandı. Şlyapalı zenci orda yox idi.
- Bele...- deye Enrike sakitce dillendi.
- Nece bele?-qız onun eline toxunaraq soruşdu, sonra özü de boylanıb heyete baxdı.
- O, getdi...- Enrike teessüflendi. - Yemeye ne getirmisen?
- Enrike, men seninçün narahat oluram. Bütün günü burda tek-tenha otururursan...- qız dedi. – Qaranlığı gözlemek ne pis şeymiş! Men hemişe senin yanında olmaq isteyirem!
- Ümumiyyetle burda oturmaq özü axmaqlıqdır. Onlar hele dan yeri sökülmemiş meni qayıqdan düşürüb bura getirdiler. Birce dene parol verdiler, vessalam; yemeye de heç ne qoymadılar. Gör meni harda gizledibler - bu evi de izleyirler! Parolla doymaq olar? Meni gerek izlenen eve qoymayaydılar. Lap kubalılar kimi hereket etdiler. Lakin menim vaxtımda bele şeyler olmazdı, esgeri ac saxlamaq olar?.. He, sen necesen, Mariya?
Mariya onu möhkemce öpdü. Enrike qaranlıqda qızın kip qalın dodaqlarını hiss etdi, ona yapışan endamının titrediyini duydu. Birden belinde dehşetli ağrı hiss etdi ve:
- Yavaş ol, oxxx!- deye çığırdı.
-Sene noolub?
- Belim...
- Beline noolub? Yaralanmısan?
- Heç... sonra ...- Enrike dedi.
- Göster görüm...
- Yox, qalsın sonraya... Qoy bir az yeyim, acımışam, sonra burdan ekilib getmek lazımdı... Burda ne
»Eserler ve Edebiyyat Gecesi
»Oxu zalına keç