da vererdim. O, bizim partiyanın ümidiydi...
- He, düz deyirsen... Bizim partiyanın ümidiydi...
- Axı bu kime lazımıydı, he? Orda en yaxşıları helak oldu...
- Buna deyerdi!
- Bunu nece diline getirirsen? Bu ki cinayetdir!
- Yox! Ölmeye deyerdi!
Mariya ağlayırdı, Enrike ise yemeyinde idi.
- Ağlama, -Enrike dedi.- İndi biz bu itkilerin yerini nece doldurmaq barede düşünmeliyik.
- Axı o menim qardaşımdı, Enrike! Başa düşürsen, menim qardaşım?...
- Biz hamımız qardaşıq. Bezileri öldü, bezileri sağ qaldı. Heç olmasa bir nece nefer sağ qalsın deye bizi eve yolladılar. Belede hamı qırıla bilerdi. İndi biz işlemeliyik.
- Axı niye onlar hamısı öldürüldü?
- Biz ön cebhede idik. Orda ya öldürür, ya da yaralayırlar. Biz, sağ qalanlar, hamımız yaralıyıq...
- Bes Visenteni nece öldürdüler?
- O, qaçaraq yolu keçirdi, sağ terefdeki evden gülle sesleri geldi ve bütün yol güllebaran edildi.
- Sen de orda idin?
- He. Men birinci rotanı aparırdım. Biz onlardan sağ terefde hereket edirdik. Biz evi tutduq, lakin bu, birden baş vermedi. Orada üç pulemyot vardı. İkisi evin içinden atırdı, biri de tövleden. Yaxınlaşmaq mümkün deyildi. Axırda mecbur olduq ki, tank çağıraq ve düz pencereni tank ateşine tutduq. Sonuncu pulemyotu da mehv etdik. Menim esgerlerimden sekkizi helak oldu.
- Bu harda baş verib?
- Seladasda.
- Heç eşitmemişem.
- Elbette ki, - Enrike davam etdi.- Emeliyyat uğursuz alındı. Bu haqda heç kes heç vaxt bilmeyecek. Ele orda da Visente ile İqnasionu öldürdüler.
- Sen deyirsen ki, bele lazım idi? Deyirsen ki, bele adamlar ölmeliydi he? Özü de uğursuz emeliyyatda, özü de yad bir ölkede?
- Yad ölke yoxdu, Mariya. İspan dilinde danışılan ölke yad deyil... Dexli yoxdu harda öleceksen! Azadlıq uğrunda ölürsense, harda helak olduğunun ne dexli var? Ve bir de... her halda, esas odur ki, ölme, sağ qal ve yaşa!
- Gör orda, vetenden uzaqda uğursuz emeliyyatlarda ne qeder adam ölüb!
- Onlar ölmeye yox, döyüşmeye
<< 1 ... 4 5 [6] 7 8 ... 14 >>
»Eserler ve Edebiyyat Gecesi
»Oxu zalına keç