titredi, sonra qız onu möhkemce qucaqlayıb öpdü. Qızın dodaqları okeanda qefil tüğyan eden neheng, keskin, amansız bir dalğanı xatırlatdı; dalğalar sengise de, qızın dodaqları onun dodaqlarından hele qopmamışdı; Enrikeni ter basdı, heyecenlandı; birden gördü ki, çarpayıda tekdir, Mariya ise ağlaya-ağlaya deyirdi:
- Enrike, bağışla meni. Bağışla, bağışla meni!
- Lazım deyil,-dedi,- burda bağışlamağa heç ne yoxdu. Lakin bilesen ki, bu, kitabdan deyildi.
- Hemişe bele incidir?
- El vuranda, ya da bir balaca güce düşende...
- Onurğan nece?
- Ona azca xeter deyib. Böyreklerim de yüngülce zedelenib. Qelpeler bir terefden girib o biri terefden çıxıb. Aşağıda, ayaqlarımda da yaralar var.
- Enrike, meni bağışla!
- Neye göre? Lazım deyil! Birce bu pisdir ki, seni qucaqlaya bilmirem , hem de şen ola bilmirem...
- Yaraların sağalanda qucaqlaşarıq.
- Elbette...
- Ve men senin qulluğunda duracağam.
- Yox, özüm-özüme qulluq ederem. Bunlar boş şeylerdi. Toxunanda, yaxud da güce düşende incidir, vessalam. Bu, meni narahat etmir. Biz gerek işe başlayaq. Burdan tez çıxıb getmek lazımdır. Burda ne varsa, hamısını ele bugün aparmaq lazımdı. Bunları göze deymeyen, izlenmeyen yerde yerleşdirmek lazımdır. Yeni ki, saxlanmağa yararlı yer olsun. Silah-sursat bize hele ki, lazım olmayacaq. Lazımi şerait yaranana kimi çox iş görmeliyik. Hele çoxlarını gerek terbiye edek. O vaxta qeder patronlar çetin ki, lazım olsun. Bizim rütubetde fitiller tez xarab olur... İndi ise biz getmeliyik. Onsuz da axmaqlıq etdim, burda çox qaldım. Lakin meni bura yerleşdiren o sarsaq da komitet qarşısında cavab vermeli olacaq.
- Enrike, seni gerek gece aparım. Onlar hesab edirdiler ki, sen bu evde tehlükesiz qala bilersen.
- Bu evde?! Axmaqlığa bir bax!
- Yaxşı, tezlikle gederik!
- Bunu çoxdan etmeliydik!
- Meni öp, Enrike!
- Amma ehtiyatla, yaxşı?
Sonra onlar çarpayıya uzandılar; Enrike qaranlıqda öz dodaqlarında qızın ehtiraslı öpüşlerini hiss etdi; o,
<< 1 ... 7 8 [9] 10 11 ... 14 >>
»Eserler ve Edebiyyat Gecesi
»Oxu zalına keç