ağrısız bir xoşbextlik duydu. Bu anlarda o, rahat bir evde olduğunu hiss edirdi. Ona ele gelirdi ki, öz evindedir, orda tehlüke ve ağrı yoxdur. O, sağ ve salamatdır, onu sevirler, onun heç bir yarası-filanı yoxdur. Elbette, onların sevgisinde bir boşluq yaranmışdı ve bu boşluq doldu. Bu qaranlığın ağuşunda onlar xoşbextcesine öpüşürdüler. Bu qaranlıq onlara istiydi, onlar nece de bexteverdiler; evde olduğu kimi, ağrısız.
Birden sirenanın sarsıdıcı uğultusu eşidildi. Bu sesle birge yene dözülmez ağrılar başladı. Bu defeki sirena heqiqiydi, radio deyildi. Sirena iki terefden, küçenin her iki tininden gelirdi.
Enrike böyrü üste çönüb ayağa qalxdı. Deyesen o, bu evde çox lengidi. Üzünü Mariyaya tutdu, dedi:
- Arxa qapıdan çıx, mendecerden get! Men burdan onların başını qarışdıraram.
- Yox, sen get, xahiş edirem. Qoy men qalım; onlarla atışaram, ele bilerler sen hele burdasan.
- Mariya, qulaq as, ikimiz de gedek. Burda qorunası heç ne yoxdur. Bu silahlar da heç kime lazım deyil. Yaxşısı budur gedek burdan.
- Yox, -qız dedi.- Men qalıram. Men seni müdafie edeceyem.
Mariya elini oğlanın qoburuna atdı. Tapançasını çıxartmaq istedi. Lakin Enrike qızın yanağına bir şille vurdu ve çımxırdı:
- Gedek! Axmaqlama, gedek deyirem sene!
Onlar aşağı düşdüler; Enrike qızın onun arxasınca geldiyini duyurdu. O, qapıları açdı ve her ikisi qaranlığa girdi. Enrike dönüb qapını kilidledi. Sonra:
- Qaç, Mariya,-dedi.- Mendecerden qaç, bax o terefe, tez ol!
- Men seninle qalmaq isteyirem!
Enrike yene qızı vurdu.
- Qaç, dedim sene! Sonra otluğa gir ve sürün! Bağışla meni, Mariya! Çıx get. Men başqa terefe gedeceyem. Qaç,- deye emr etdi.- Axı dedim sene qaç, lenet şeytana!
Onlar birlikde alaq otları basmış kolluğa cumdular; Enrike bir neçe metr qaçdı. Bu vaxt evin qabağında dayanan polis maşınları sirenalarının uğultusu kesildi, Enrike yere uzandı ve başladı sürünmeye.
O, kolluqların arasıyla ezmle sürünürdü; üz-gözünü alaq otlarının tozu
<< 1 ... 8 9 [10] 11 12 ... 14 >>
»Eserler ve Edebiyyat Gecesi
»Oxu zalına keç