O, baxışlarını mene zillemişdi; men bu qızı hardasa görmüşdüm, amma yadıma sala bilmirdim. Onun heyecan doğuran nemli baxışları nöyüt lampasının titreşen işığında parlayırıdı. He, yadıma düşdü – bu otaq ve lampa her gün menim yuxuma girir ve men her gün burda qızın heyecanlı gözleriyle rastlaşıram. He, he, bax her defe ele hemin bu qızı görürem, yuxugörmenin bu nehayetsiz serhedlerinde görürem onu. Men siqaret çıxartdım ve oturacağa söykenerek ağırlığımı onun arxa ayaqlarına saldım, siqaret çekmeye başladım. Göz çıxaran tüstü havada dairevi buludcuqlar yaratdı. Biz susurduq. Men stulda yellenirdim, o ise zerif nazik barmaqlarını lampanın şüşesine tutub qızdırırdı.
Onun göz qapaqlarının üstündeki qatlar esirdi. Mene ele geldi ki, ne ise demeliyem, belece qeyri-ixtiyari, düşünmeden dillendim:
- Mavi itin gözleri...
- Beli... İndi bu sözler heç vaxt bizim yadımızdan çıxmayacaq,-deye qız kederle cavab verdi.
Qız lampa işığından kenara çekildi ve tekrar etdi:”Mavi itin gözleri. Men bu sözleri her yerde yazmışam”.
Qız geriye döndü ve tualet stoluna teref yeridi. Güzgünün girde müstevisinde onun sifeti ve oxşarı göründü. Bu oxşar sima lampanın titreyen işığında erimek isteyirdi. Soyumuş kül rengli qemli gözler kederle mene baxdı ve daha sonra yere dikildi. Qız sedefli kirşan qabının ağzını açdı, pudra yastığını götürüb burnuna ve ağzına tutdu.
- Men ele qorxuram ki,- qız dedi,- qorxuram ki, bu otaq bir başqasının da yuxusuna girsin, o da burda her şeyi deyişik salsın...
Qız kirşan qabının qapağını örtdü, durub lampaya sarı geldi.
- Sene soyuq olmur?-deye soruşdu.
- Herden olur...-dedim.
Qız üşüyen ellerini lampaya tutdu ve barmaqlarının kölgesi onün üzüne düşdü.
-Yeqin men xestelenecem,- şikayetlendi,-Sen buz şeherinde yaşayırsan...
Lampa işığı onun derisinin ağ-qırmızı rengine parlaqlıq getirdi.
-Senin tunc rengli derin var,-dedim,- Herden mene ele gelir ki, sen hansısa bir muzeyin küncünde qoyulmuş tunc heykelsen.
-Yox,-qız
»Eserler ve Edebiyyat Gecesi
»Oxu zalına keç