bilirsen?
- Bu yaxında oranı men de açdım ve getdim, sonra çox çetinlikle geri qayıtdım; yuxudan duranda gördüm ki, üreyin üstünde oturmuşam...
Lakin buna baxmayaraq men qapını açdım. İçeri yüngül yel geldi;bu yel çölden mehsuldar torpaq ve taxıl qoxusu getirdi. Men qıza sarı dönüb dedim:
- Burda heç dehliz yoxdu ki!... Men çöllerin iyini hiss edirem...
- Qapıdan o terefde,-qız dedi,- bir qadın yatır; o qadın yuxuda çölleri görür. Qadın hemişe kendde yaşamaq arzusunda olub, lakin heç vaxt şeherden çıxa bilmeyib.
Qapıdan o terefde hava işıqlanırdı, adamlar artıq yuxudan dururdular.
-Yeqin meni seher yemeyinde gözleyirler,-dedim.
Çölden gelen yel zeifledi ve daha sonra kesdi. Otaqda yatan adamın nefesi aram-aram eşidilmeye başladı; yatan adam böyrü üste çevrildi. Yel dayandı, onunla birge qoxular da itib getdi.
- Sabah mütleq bir-birimizi tapacağıq,- dedim.- Men divarlarda “mavi itin gözleri” sözlerini yazan qadını axtaracağam.
Qız kederle gülümsedi ve lampanın soyumuş şüşesine elini qoyub pıçıldadı:
-Sen seherler heç neyi xatırlamırsan...
Onun qemli silueti sübh işığında erimeye başladı.
- Qeribe adamsan, -qız dedi.- Heç vaxt öz yuxularını xatırlamırsan...
»Eserler ve Edebiyyat Gecesi
»Oxu zalına keç