sonra dik atıldı, öz şivesinde nese qışqırdı, gözlerinde yaş gilelendi. Qanadlarıyla bir neçe defe zerbe endirdi. Toyuq kimi qanadlarını yere çırparaq tozanaq qopartdı ve üreyinde qefil soyuq yel esdi; bu yel ona o biri dünyanın nefesi kimi göründü. Lakin çox adam hesab etdi ki, onun bu hereketi ağrıya qarşı adi reaksiyadır, qezeb deyil. Bundan sonra çalışdılar ki, onu heyecanlandırmasınlar. Belke de hamı qandı ki, onun dinmezliyi teqaüde çıxan serafimin[1] passivliyi deyil, yatmış qasırğanın sakitliyi elametidir, vessalam. Esir mexluqun tebietinin en yüksek seviyyede izah edilmesini gözleyen keşiş Qonsak öz dini ehkamlarını yeritmeye çalışsa da, buna nail ola bilmedi. Lakin görünür, Romada “tecili” sözü barede anlayış bele yoxdur. Vaxt ona gedirdi ki, müeyyen etsinler görek, hemin bu göyden düşme adamın göbeyi var, ya yox; göresen dilinde aramey diline benzerlik varmı? Yaxud bu adamdan neçesi iynenin sap keçen yerine yerleşe biler, belke ele bu adam sadece qanadı olan norveçlidir? Eger qoca melek qesebe keşişinin işgencelerine son qoymasaydı, elbette, o teref bu teref, texminen esrin sonuna yaxın, yuxarıdan etraflı mektub gele bilerdi.
Bu hadise bele baş verdi; demeli, hemin günlerde heyete Karib sahillerinde dolaşan seyyar attraksionlardan biri geldi. Kederli bir menzereydi - qadın hörümçeye çevrilmişdi. O, valideynlerinin sözüne qulaq asmadığına göre bu hala düşmüşdü. Qadın-hörümçeye tamaşa etmek qoca meleye baxmaqdan daha ucuz başa gelirdi; bundan başqa, qadın-hörümçeye qeribe görkemi barede müxtelif suallar vermek olurdu. Bu ecayib qadına her terefden baxmaq mümkün idi. Ve onun bele sert ve müqeddes qezebe düçar olması faktı heç kesde şübhe-filan yaratmırdı. Qadın-hörümçek qoyun boydaydı, qemli sir-sifeti vardı, başı qız başına benzeyen ecayib bir böye idi. Camaat bu cehennem bedheybetinin görünüşünden daha çox, onunla bağlı hemin kederli ehvalata heyretlenirdi. Qadın-hörümçek öz bedbextliyi barede teferrüatı ile neql edirdi; bir defe o, qız vaxtı
»Eserler ve Edebiyyat Gecesi
»Oxu zalına keç